1. Pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

2. Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 4.

3. Pośrednictwo ubezpieczeniowe obejmuje również działalność w zakresie reasekuracji, jeżeli pośrednik działa na zlecenie cedenta albo cesjonariusza. Pośrednictwo ubezpieczeniowe w zakresie reasekuracji wykonywane jest wyłącznie przez brokerów reasekuracyjnych.

1) czynności w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń lub zakładów ubezpieczeń, zwane dalej "czynnościami agencyjnymi", polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych i administracyjnych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia oraz doradzaniu w tym zakresie, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia również w sprawach o odszkodowanie (działalność agencyjna), albo

2) czynności w imieniu podmiotu szukającego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej "czynnościami brokerskimi", polegające na: zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia i doradztwie w tym zakresie oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia również w sprawach o odszkodowanie (działalność brokerska).

1. Agent ubezpieczeniowy jest obowiązany wykonywać działalność agencyjną z zachowaniem staranności i dobrych obyczajów.

1.Czynności agencyjne mogą być wykonywane wyłącznie przez osobę fizyczną, która spełnia następujące warunki:

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, minimalny zakres szkolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, oraz zakres obowiązujących tematów egzaminu i tryb jego składania. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu kwalifikacji osób wykonujących czynności agencyjne.

1. Przedsiębiorca może, za zgodą zakładu ubezpieczeń, wykonywać działalność agencyjną jako działalność uzupełniającą do podstawowej działalności gospodarczej, bez konieczności wykonywania czynności agencyjnych przez osoby fizyczne spełniające wymogi określone w art. 9 ust. 1 pkt 4, jeżeli:

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do ubezpieczeń na życie oraz do ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej.

l. Za szkodę wyrządzoną przez agenta ubezpieczeniowego w związku z wykonywaniem czynności agencyjnych odpowiada zakład ubezpieczeń, na rzecz którego agent ubezpieczeniowy działa, z zastrzeżeniem ust. 2. Przepisu art. 429 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

2. Agent ubezpieczeniowy wykonujący czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń odpowiada za szkody powstałe z tytułu wykonywania tych czynności.

3. W zakresie odpowiedzialności za szkody, o których mowa w ust. 2, agent ubezpieczeniowy działający na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej.

4. Agent ubezpieczeniowy, który nie spełnił obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 3, zgodnie z ogólnymi warunkami tego ubezpieczenia, jest obowiązany wnieść opłatę na rzecz budżetu państwa w wysokości stanowiącej równowartość 1000 euro obliczoną w złotych według średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w tabeli kursów nr 1 każdego roku. Wniesienie opłaty nie zwalnia z obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

5. Do przeprowadzania kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 3, uprawniona jest Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego i właściwy miejscowo urząd skarbowy.

6. Jeżeli agent ubezpieczeniowy nie okaże dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 3, lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie, urząd skarbowy zawiadamia o tym pisemnie Komisję Nadzoru Ubezpieczeniowego w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia kontroli.

7. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 6, Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego wzywa agenta ubezpieczeniowego do uiszczenia w terminie 30 dni opłaty, o której mowa w ust. 4, lub do przedstawienia dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 3.

8. Opłata, o której mowa w ust. 4, podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

9. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia w szczególności zakres ubezpieczenia, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalne sumy gwarancyjne.

l. Zakład ubezpieczeń wydaje agentowi ubezpieczeniowemu pisemne pełnomocnictwo.

2. Osoba fizyczna wykonująca czynności agencyjne jest obowiązana okazywać pełnomocnictwo upoważniające do działania w imieniu agenta ubezpieczeniowego.

1. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę działalności zakładu ubezpieczeń w zakresie korzystania z usług agentów ubezpieczeniowych.

2. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może żądać od zakładu ubezpieczeń wyjaśnień i informacji dotyczących agentów ubezpieczeniowych działających na rzecz danego zakładu ubezpieczeń.

3. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może wydawać zalecenia, w drodze decyzji, mające na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności zakładu ubezpieczeń do przepisów prawa.

4. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może zakazać zakładowi ubezpieczeń korzystania z usług agenta ubezpieczeniowego w razie naruszenia przez niego przepisów prawa, staranności albo dobrych obyczajów. W takim przypadku zakład ubezpieczeń jest obowiązany do natychmiastowego rozwiązania umowy z agentem ubezpieczeniowym.

5. W razie niewykonywania zaleceń, o których mowa w ust. 3, i zakazu, o którym mowa w ust. 4, odmowy udzielenia wyjaśnień i informacji, o których mowa w ust. 2, Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może nakładać na zakład ubezpieczeń kary pieniężne, o których mowa w art. 210 ustawy z dnia ........... o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr ....., poz.....), zwanej dalej "ustawą o działalności ubezpieczeniowej".

6. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może nałożyć kary pieniężne określone w art. 210 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, jeżeli zakład ubezpieczeń nie zgłasza do rejestru agentów ubezpieczeniowych osoby, z którą zawarł umowę agencyjną lub nie zwraca się z wnioskiem o wykreślenie z rejestru agentów ubezpieczeniowych osoby, z którą rozwiązał umowę agencyjną.

7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Ubezpieczeniowego, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia konieczność zapewnienia skutecznej kontroli w zakresie korzystania przez zakład ubezpieczeń z usług agentów ubezpieczeniowych.

2. Przepisy rozdziału 3 stosuje się odpowiednio do brokera reasekuracyjnego.

1. Nadzór nad działalnością brokerów ubezpieczeniowych sprawuje Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego.

2. Nadzór nad działalnością brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych polega w szczególności na wydawaniu zezwoleń oraz kontroli działalności brokerskiej.

1. Broker ubezpieczeniowy z tytułu wykonywanej działalności brokerskiej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń i ogólnopolskiej organizacji brokerów, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia w szczególności zakres ubezpieczenia, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalne sumy gwarancyjne.

2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy umowy, w której broker ubezpieczeniowy jest ubezpieczonym lub ubezpieczającym ani umów zawartych przez brokera ubezpieczeniowego z zakładem ubezpieczeń dotyczących sposobu wzajemnego rozliczania się.

3. W przypadku nabycia lub posiadania akcji, o których mowa w ust. 1 pkt 5, broker ubezpieczeniowy jest obowiązany powiadomić o tym Komisję Nadzoru Ubezpieczeniowego.

4. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do członków organów osoby prawnej prowadzącej działalność brokerską.

1.Broker ubezpieczeniowy jest obowiązany:

2. Osoby fizyczne wykonujące czynności brokerskie są obowiązane okazywać pełnomocnictwo upoważniające do działania w imieniu brokera ubezpieczeniowego.

1. Zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej wydaje Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego w formie decyzji.

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie warunków uzyskania zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej.

5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia, wykaz dokumentów, które dołącza się do wniosku, o którym mowa w ust. 2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia konieczność przedstawienia pełnej informacji o podmiotach ubiegających się o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej.

1. Broker z państwa członkowskiego Unii Europejskiej może wykonywać działalność brokerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli jest wpisany do odpowiedniego rejestru w państwie, w którym ma swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania.

1. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego cofa zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej w formie decyzji, jeżeli broker ubezpieczeniowy:

2. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej, jeżeli broker ubezpieczeniowy wykonuje działalność z naruszeniem przepisów prawa lub w rażący sposób narusza interesy zleceniodawcy.

3. W przypadku cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej, o którym mowa w ust. 2, o ponowne wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej można ubiegać się po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji cofającej.

5. Członkowie władz osoby prawnej wykonującej działalność brokerską, której zostało cofnięte zezwolenie na podstawie ust. 2, nie mogą być przez okres 3 lat członkami władz osoby prawnej ubiegającej się o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej.

6. Zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej wygasa z chwilą śmierci brokera będącego osobą fizyczną, a w przypadku osoby prawnej - z chwilą wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców.

1. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może przeprowadzić w każdym czasie kontrolę działalności i stanu majątkowego podmiotów prowadzących działalność brokerską.

2. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może żądać od podmiotów, o których mowa w ust. 1, wyjaśnień i informacji dotyczących ich działalności i gospodarki finansowej oraz zarządzić przekazywanie wymaganych danych.

3. Przy przeprowadzaniu kontroli Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może korzystać z wszelkich usług przedsiębiorców świadczących usługi o charakterze specjalistycznym, w szczególności dokonujących badań sprawozdań finansowych.

4. Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może wydawać zalecenia, w drodze decyzji, mające na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności brokerskiej do przepisów prawa.

5. W przypadku niewykonywania zaleceń, o których mowa w ust. 4, wykonywania działalności z naruszeniem przepisów prawa, odmowy udzielenia wyjaśnień i informacji, o których mowa w ust. 2, Komisja Nadzoru Ubezpieczeniowego może:

8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Ubezpieczeniowego, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady, zakres i tryb przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia konieczność zapewnienia skutecznej kontroli działalności i stanu majątkowego podmiotów prowadzących działalność brokerską.

1. Tworzy się Komisję Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, w skład której wchodzi między innymi przedstawiciel ogólnopolskiej organizacji brokerów.

2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze rozporządzenia skład Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, liczbę członków i sposób przeprowadzenia egzaminu, ustala wysokość opłaty egzaminacyjnej oraz wysokość wynagrodzenia dla członków Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych oraz ustala zakres obowiązujących tematów egzaminacyjnych. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie, uwzględnia konieczność zapewnienia odpowiedniego sprawdzianu wiedzy kandydatów i sprawnego przeprowadzenia egzaminów, sposób działania Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, terminy przyjmowania zgłoszeń i uiszczania opłaty egzaminacyjnej oraz przekazywanie informacji o egzaminie do publicznej wiadomości.

l. Pośrednik ubezpieczeniowy podlega wpisowi do rejestru.

2. Agent ubezpieczeniowy podlega wpisowi do rejestru agentów ubezpieczeniowych prowadzonego przez Polską Izbę Ubezpieczeń. Koszty prowadzenia rejestru ponoszą zakłady ubezpieczeń.

3. Broker ubezpieczeniowy podlega wpisowi do rejestru brokerów ubezpieczeniowych prowadzonego przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeniowego.

4. Przepisy dotyczące rejestru brokerów ubezpieczeniowych mają zastosowanie do brokerów reasekuracyjnych.

1. Polska Izba Ubezpieczeń jest obowiązana niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku przez zakład ubezpieczeń, dokonać wpisu agenta ubezpieczeniowego do rejestru i wydać oraz doręczyć temu agentowi zaświadczenie o wpisie.

2. W zaświadczeniu o wpisie podaje się nazwę przedsiębiorcy wykonującego działalność agencyjną oraz numer wpisu do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

3. Jeżeli wniosek zakładu ubezpieczeń dotyczy agenta ubezpieczeniowego wykonującego już działalność agencyjną na rzecz innego lub innych zakładów ubezpieczeń i wpisanego do rejestru, Polska Izba Ubezpieczeń uzupełnia dane, o których mowa odpowiednio w art. 36 ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 5. W takim przypadku zaświadczenia o wpisie nie wydaje się.

3. Rejestr agentów ubezpieczeniowych zawiera w odniesieniu do przedsiębiorców wykonujących działalność agencyjną jako działalność uzupełniającą do podstawowej:

1. Z chwilą rozwiązania umowy agencyjnej zakład ubezpieczeń jest obowiązany niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 3 dni, wystąpić do Polskiej Izby Ubezpieczeń z wnioskiem o wykreślenie agenta ubezpieczeniowego z rejestru.

2. Jeżeli wniosek dotyczy agenta ubezpieczeniowego wykonującego działalność agencyjną na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń, Polska Izba Ubezpieczeń zmienia dane, o których mowa odpowiednio w art. 36 ust. 1 pkt 3, ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 5.

3. Jeżeli przyczyną rozwiązania umowy agencyjnej jest wykonywanie przez agenta ubezpieczeniowego działalności z naruszeniem przepisów prawa, staranności lub dobrych obyczajów, fakt ten odnotowany jest w rejestrze agentów.

1) cofnięcia zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej,

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 pkt 1 i 3, działając w imieniu przedsiębiorcy.

1. Kto nie będąc agentem ubezpieczeniowym albo brokerem ubezpieczeniowym lub reasekuracyjnym używa, dla określenia zakresu własnej działalności gospodarczej lub w reklamie oznaczeń wskazujących na wykonywanie działalności agencyjnej albo działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu przedsiębiorcy.

1. Osoby posiadające, w dniu wejścia w życie ustawy, zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji podlegają z urzędu wpisowi do rejestru brokerów ubezpieczeniowych.

2. Osoby posiadające, w dniu wejścia w życie ustawy, zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej, a niespełniające wymogu w zakresie wysokości minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzonej działalności są obowiązane w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy dostosować swoją działalność do tego wymogu, pod rygorem cofnięcia zezwolenia.

3. Osoby, które przed wejściem w życie ustawy, zdały egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, a nie wystąpiły o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej, mogą wystąpić o takie zezwolenie bez konieczności ponownego zdawania egzaminu, jeżeli spełniają warunki określone w ustawie oraz mogą wykonywać czynności brokerskie, o których mowa w art. 22.

1. Zakład ubezpieczeń jest obowiązany w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy zgłosić do rejestru agentów ubezpieczeniowych wszystkie podmioty, z którymi ma zawarte umowy agencyjne. Do czasu wpisu do rejestru agentów ubezpieczeniowych i uzyskania zaświadczenia o wpisie, o którym mowa w art. 35, agent ubezpieczeniowy okazuje klientowi pełnomocnictwo, o którym mowa w art. 13.

2. Osoba fizyczna posiadająca zezwolenie na wykonywanie czynności agenta ubezpieczeniowego zachowuje uprawnienie do dalszego wykonywania czynności agencyjnych i zostaje wpisana do rejestru agentów ubezpieczeniowych w wykazie osób fizycznych, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 4 lub w ust. 2 pkt 4, jeżeli wykonuje czynności agencyjne w dniu wejścia w życie ustawy.