Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment


Z prac komisji senackich

20 października 1998 r.

Na swym posiedzeniu Komisja Ustawodawcza przystąpiła do rozpatrywania ustawy o Prokuratorii Generalnej RP.

Senatorowie zapoznali się z opinią Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu, a także z opiniami przedstawionymi Sejmowi przez prof. Cezarego Kosikowskiego oraz prof. Zbigniewa Radwańskiego.

Z sejmowym tokiem prac nad ustawą o Prokuratorii Generalnej RP zapoznali senatorów posłowie Adam Biela i Tomasz Wójcik.

Posłowie pracowali nad dwoma projektami tego dokumentu. W projekcie rządowym rolę prokuratorii ograniczono do reprezentowania interesów Skarbu Państwa przed sądami. Natomiast w projekcie opracowanym przez grupę posłów rozszerzono jej uprawnienia do zgłaszania sprzeciwów wobec projektów prywatyzacyjnych w zakresie dysponowania majątkiem Skarbu Państwa o wartości co najmniej 5 mln zł.

Efektem prac sejmowej Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji nad obydwoma projektami było sprawozdanie zawierające projekt ustawy oparty na założeniach projektu poselskiego. Jednakże Sejm w ostatecznym głosowaniu przyjął jeden z wniosków mniejszości i uchwalił ustawę w brzmieniu zgodnym z projektem rządowym.

Senatorowie z Komisji Ustawodawczej opowiedzieli się za przywróceniem w ustawie o Prokuratorii Generalnej RP możliwości zgłaszania przez tę instytucję sprzeciwu wobec procesów prywatyzacji.

Senatorowie poparli też zawartą w projekcie poselskim propozycję, aby prokuratoria mogła zgłaszać sprzeciw wobec rozporządzania majątkiem Skarbu Państwa o wartości ponad 4 mln zł rocznie. Uchwalona przez Sejm ustawa ustala ten limit na 5 mln ECU.

Ustosunkowując się do zmian zaproponowanych przez Komisję Ustawodawczą, sekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Jacek Ambroziak podkreślił, że rząd konsekwentnie podtrzymuje poparcie dla ustawy uchwalonej według projektu rządowego.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Ustawodawczej ustalono, że senatorowie przyjmą całość poprawek do ustawy o Prokuratorii Generalnej RP na posiedzeniu 21 października br.

* * *

Tematem wspólnego posiedzenia Komisji Zdrowia, Komisji Kultury Fizycznej i Sportu oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi była poprawa stanu zdrowia ludności w Polsce poprzez podnoszenie jakości zdrowotnej żywności i racjonalizację sposobu żywienia.

Podczas posiedzenia z projektem strategicznego programu rządowego na ten temat zapoznał senatorów dyrektor Instytutu Żywienia i Żywności prof. Lucjan Szponar. Projekt został opracowany przez 34 ośrodki naukowe, m.in. przez Instytut Żywienia i Żywności, Instytut Matki i Dziecka i Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego.

Jak stwierdzono, wyniki współczesnych badań naukowych, zarówno doświadczalnych, klinicznych, jak i epidemiologicznych, w pełni potwierdzają występowanie ścisłych związków pomiędzy jakością zdrowotną żywności i sposobem żywienia a prawidłowym rozwojem, sprawnością fizyczną i umysłową oraz ogólnym stanem zdrowia człowieka. Żywność o nieodpowiedniej jakości zdrowotnej i wadliwe żywienie mają swój udział w etiologii i patomechanizmie powstawania i rozwoju wielu zaburzeń i chorób wpływających na długość ludzkiego życia, jego jakość, potencjał biologiczny, twórczy i ekonomiczny, nie tylko jednostki i rodziny, ale też całego społeczeństwa. Badania epidemiologiczne stanu zdrowia ludności przeprowadzane w Polsce wskazują wyraźnie, że choroby te występują powszechnie w naszym kraju, a jednocześnie dotychczasowe wyniki badań nad sposobem żywienia się dowodzą, że w wielu wypadkach odbiega on znacznie od zaleceń wynikających ze współczesnych badań naukowych i zaleceń międzynarodowych organizacji zajmujących się tą problematyką, w tym przede wszystkim FAO i WHO.

Stąd wyraźnie rysuje się hipoteza o możliwości wzajemnej zależności tych zjawisk, potrzeba jej potwierdzenia, a następnie podjęcia środków zaradczych, które w polskich rodzimych warunkach mogłyby mieć znaczny wpływ na poprawę stanu zdrowia naszego społeczeństwa. Potwierdzają to doświadczenia wielu już krajów, a zwłaszcza Wielkiej Brytanii, Holandii, Finlandii, Norwegii i Szwecji oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i Kanady. Kraje te przed kilkudziesięciu laty z powodzeniem podjęły działania na rzecz zmiany sposobu żywienia na bardziej prozdrowotny, efektem czego stały się wyraźne korzystne zmiany w zmniejszaniu zachorowalności i chorobowości w chorobach na tle wadliwego żywienia. Należy się spodziewać, że podobne efekty da zmiana sposobu żywienia ludności w Polsce. Pewną supozycją, że tak może być, jest obserwowany od 1992 r. spadek umieralności w Polsce z powodu choroby wieńcowej serca. Większość autorów wiąże to ze znacznym spadkiem spożycia tłuszczów zwierzęcych oraz wzrostem spożycia warzyw i owoców.

Badania naukowe w ramach Strategicznego Programu Rządowego (SPR) pogłębią stan wiedzy na temat związku sposobu żywienia z występowaniem głównych chorób na tle wadliwego żywienia w naszym społeczeństwie, a ich utylitarny charakter będzie mieć praktyczne znaczenie w zakresie produkcji żywności o właściwej jakości zdrowotnej.

Prof. L. Szponar stwierdził, że autorzy projektu doszli do wniosku, iż istnieje potrzeba stworzenia międzyresortowego programu, którego celem byłoby zapobieganie tzw. chorobom dietozależnym i racjonalizacja żywienia. W jego opinii od sposobu żywienia człowieka zależy jego prawidłowy rozwój oraz sprawność fizyczna i umysłowa.

Zdaniem dyrektora Instytutu Żywienia i Żywności w celu zapewnienia dobrego stanu zdrowia społeczeństwa należy zmienić produkcję rolniczą i przetwórstwo żywności; zapewnić kontrolę środków spożywczych i prowadzić edukację żywieniową społeczeństwa.

Ubiegłoroczne dane WHO wskazują, że Polskę dzieli duży dystans od państw UE, jeśli chodzi o stan zdrowia społeczeństwa. W 1997 r. współczynnik umieralności w Polsce wyniósł 702 na 100 tys. ludności; w państwach UE zaś - od 414 do 523. Zgony przed 50. rokiem życia stanowiły w Polsce 14% wszystkich zgonów; w UE - odsetek ten waha się między 5-10%.

Podczas posiedzenia senatorowie wysłuchali również prof. Christiana Drevona z Norwegii, który zapoznał ich z doświadczeniami norweskimi w popularyzacji zdrowej żywności i racjonalizacji sposobu żywienia.

Profesor podkreślił, że w celu kształtowania właściwych postaw w tym zakresie konieczne jest ścisłe współdziałanie zarówno producentów żywności, instytucji naukowych zajmujących się problemami żywienia i profilaktyki zdrowotnej, w zakresie reklamy i marketingu.

W dyskusji pokreślono, że konieczne jest upowszechnienie wiedzy o zaletach racjonalnego odżywiania i jego wpływie na zdrowie człowieka np. w programach telewizyjnych.

Zdaniem senatora Józefa Frączka punktem wyjścia dla nowego programu jest oświata.

Senator Adam Struzik zwrócił uwagę na konieczność współdziałania z władzami samorządowymi.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przyjęto jednogłośnie następujące stanowisko w sprawie ustanowienia programu rozwoju prozdrowotnej polityki żywienia w celu poprawy stanu zdrowia ludności w Polsce na drodze podnoszenia jakości zdrowotnej żywności i racjonalizacji sposobu żywienia:

"Obie Komisje Senackie po zapoznaniu się ze stanem żywienia oraz stanem zdrowia ludności w Polsce, zwłaszcza w zakresie zapadalności, chorobowości i umieralności z powodu chorób dietozależnych wyrażają zaniepokojenie aktualną sytuacją. Ze względu na to Komisje popierają społeczną inicjatywę Instytutu Żywności i Żywienia oraz 33 innych ośrodków naukowych, zajmujących się badaniami i wdrożeniami w zakresie produkcji i przetwórstwa żywności, żywieniem ludności oraz zapobieganiem i leczeniem chorób na tle wadliwego żywienia - w sprawie propozycji ustanowienia Strategicznego Programu Rządowego, mającego na celu poprawę tej sytuacji. Członkowie obu Komisji akceptują przedstawione założenia i cele SPR oraz kierunki i metody ich realizacji. Stwierdzają przy tym, że są one zbieżne z przyjętymi przez Radę Ministrów Narodowym Programem Zdrowia oraz średniookresową strategią rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich, a także są zbieżne z wymaganiami Unii Europejskiej w tym zakresie.

Wyniki proponowanych w projekcie SPR badań pogłębią stan wiedzy na temat związku sposobu żywienia z występowaniem głównych chorób na tle wadliwego żywienia w naszym społeczeństwie. Utylitarny charakter tych badań będzie mieć praktyczne znaczenie w zakresie produkcji żywności o właściwej jakości zdrowotnej oraz racjonalizacji żywienia ludności w Polsce. Droga poprawy stanu zdrowia proponowana w SPR, oparta na działaniach prewencyjnych, obejmuje ogół społeczeństwa, jest bardziej skuteczna oraz znacznie tańsza od leczenia. Poprawa z punktu widzenia zdrowia jakości żywności przyczyni się do podniesienia jej wartości i konkurencyjności, co będzie miało duże znaczenie po przystąpieniu do Unii Europejskiej.

Zważywszy na to członkowie obu Komisji wnioskują, by Senat RP objął patronat nad inicjatywą ustalenia SPR pt.: <<Poprawa stanu zdrowia ludności w Polsce poprzez podnoszenie jakości zdrowotnej żywności i racjonalizację sposobu żywienia>>, a następnie jego realizacją.

Jednocześnie Komisje popierają dalsze działania na rzecz opracowania projektu SPR i dziękują zainteresowanym ośrodkom naukowym z terenu całego kraju, a szczególnie Instytutowi Żywności i Żywienia za liderowanie przedsięwzięciu i koordynację międzysektorowych działań w jego tworzeniu i promowaniu warunków jego realizacji. Komisje sugerują także, by IŻŻ ze swoim potencjałem naukowym, dotychczasowym doświadczeniem i dorobkiem, w tym we współdziałaniu z innymi ośrodkami naukowymi zarówno resortu zdrowia, jak i rolnictwa oraz z organizacjami międzynarodowymi - pełnił funkcję pełnomocnika wykonawców Strategicznego Programu Rządowego".

21 października 1998 r.

Senatorowie z Komisji Ustawodawczej kontynuowali prace nad rozpatrywaniem ustawy o Prokuratorii Generalnej RP. Podstawę stanowił jednolity tekst poprawek przyjętych przez komisję na posiedzeniu w dniu 20 października br., opracowanych przez Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Podczas posiedzenia przedmiotem dyskusji były zapisy zawarte w rozdziałach VI, VII i VIII sprawozdania sejmowej Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji o poselskim i rządowym projekcie ustawy o Prokuratorii Generalnej RP.

W głosowaniu senatorowie postanowili zaproponować Senatowi wprowadzenie 19 poprawek do sejmowej ustawy o Prokuratorii Generalnej RP. Na sprawozdawcę stanowiska Komisji Ustawodawczej w tej sprawie wybrano senatora Wiesława Chrzanowskiego.

23 października 1998 r.

Podczas posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej rozpatrzono ustawę o Prokuratorii Generalnej RP.

Senatorowie zapoznali się z opiniami o ustawie, przedstawionymi przez posła Tomasza Wójcika, przewodniczącego sejmowej Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji oraz przez przedstawiciela rządu, wiceministra skarbu państwa Jacka Ambroziaka. Zapoznali się również z poprawkami do ustawy sejmowej zaproponowanymi przez Komisję Ustawodawczą.

W wyniku dyskusji komisja postanowiła przedstawić Senatowi propozycję wprowadzenia do ustawy 19 zmian, w zdecydowanej większości zbieżnych z wnioskami Komisji Ustawodawczej, zmierzających do powrotu do poselskiego projektu ustawy o Prokuratorii Generalnej RP. Poprawki przyznają m. in. Prokuratorii Generalnej prawo zgłaszania sprzeciwu w wypadku wykrycia nieprawidłowości. W procesie prywatyzacyjnym na wniosek senatora Andrzeja Sikory komisja zdecydowała o podwyższeniu progu wartości prywatyzowanego majątku, wobec którego prokuratoria miałaby prawo zgłaszania sprzeciwu, z 5 do 10 mln zł (5 mln zł przewidywał projekt poselski oraz poprawka Komisji Ustawodawczej).

W dyskusji nad ustawą sejmowy poseł T. Wójcik, odpierając zarzuty o wysokich kosztach powołania prokuratorii, powiedział, że aktualnie docierają do niego sygnały o źle przeprowadzonej wycenie majątku prywatyzowanej Telekomunikacji Polskiej SA. W jego opinii, pominięta w wycenie suma mogłaby zapewnić funkcjonowanie prokuratorii na dziesięciolecia.

Za przyjęciem ustawy w wersji rządowej, zaakceptowanej przez Sejm, opowiedział się natomiast wiceminister skarbu państwa J. Amboziak.

Z zarzutami ze strony rządu, że Prokuratoria może opóźniać prywatyzację, nie zgodził się senator Adam Glapiński - Prokuratoria nie jest biurokratycznym tworem opóźniającym prywatyzację, ale ją usprawniającym, zwłaszcza że prywatyzacja jest procesem nieodwracalnym. Nie dopuszcza ona do niekończących się rozgrywek politycznych i oszustw finansowych. Celem prywatyzacji jest zbudowanie zdrowych struktur własności prywatnej w Polsce, a nie zapełnienie dziur w wydatkach rządowych stwierdził senator.

Do stanowiska Komisji Gospodarki Narodowej w sprawie ustawy o Prokuratorii Generalnej RP zgłoszono wniosek mniejszości zmierzający do odrzucenia ustawy. Wniosek ten przedstawi Senatowi senator Genowefa Ferenc. Na sprawozdawcę stanowiska komisji wybrano senatora Adama Glapińskiego.

28 października 1998 r.

Na swym posiedzeniu Komisja Gospodarki Narodowej nie zgłosiła zastrzeżeń do ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.

Senatorowie zapoznali się z opinią o nowelizacji przedstawioną przez wiceprezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Elżbiety Modzelewskiej oraz Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Zmiany prowadzone przez Sejm mają na celu przede wszystkim zliberalizowanie zasad kontroli przedsiębiorców w zakresie przeciwdziałania praktykom monopolistycznym.

Polegają one m.in. na podwyższeniu kwot stanowiących próg, którego przekroczenie w zakresie wartości rocznej sprzedaży towarów określonych w ustawie podmiotów lub wartości nabywanego albo przejmowanego mienia powoduje uruchomienie mechanizmu kontroli dokonywanej przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Nowela przewiduje również obowiązek informowania UOKK o łączeniu firm o łącznej rocznej wartości sprzedaży towarów co najmniej 25 mln ECU; dotychczas minimum to wynosiło 5 mln ECU. Wymaganą do zgłoszenia wartość łączonych części przedsiębiorstw podwyższono z 2 do 5 mln ECU.

Z 10 do 25% głosów podwyższono minimalny, konieczny do zgłoszenia udział przedsiębiorstwa lub osoby nabywającej albo obejmującej akcje lub udziały spółki, w zgromadzeniu wspólników, albo walnym zgromadzeniu akcjonariuszy.

W myśl nowelizacji sejmowej nie trzeba będzie zgłaszać UOKK przekształceń spółki prawa handlowego, przedsiębiorstwa państwowego w jednostkową spółkę skarbu państwa ani przedsiębiorstwa komunalnego w spółkę gminy.

Ponadto ustawa sejmowa określa strukturę organizacyjną Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, przekazuje prezesowi Rady Ministrów upoważnienie do wydania rozporządzenia określającego wartość rzeczową i miejscową Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, daje delegację dla Rady Ministrów do określenia zasad i trybu przeprowadzania kontroli określonej w ustawie oraz przedłuża z 1 roku na 5 lat okres przedawnienia prawa do wszczęcia postępowania administracyjnego w wypadku niewykonania obowiązku zgłoszenia zamiaru łączenia przedsiębiorców.

Ustalono, że wniosek o przyjęcie bez poprawek nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym przedstawi Senatowi senator Marek Waszkowiak.

* * *

Na swym posiedzeniu Komisja Ustawodawcza rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności.

Uchwalona przez Sejm nowelizacja zmierzała do wyeliminowania uchybień legislacyjnych i uzupełnienia luk prawnych pojawiających się w praktyce stosowania ustawy.

Sejmowa nowela uwzględnia wszystkie akty użytkowania wieczystego nadane osobom fizycznym od 1 września 1998 r. Uprawnienia zachowują również osoby, które zawarły notarialną umowę o użytkowaniu wieczystym, ale nie uzyskały wpisu do księgi wieczystej.

Możliwe stanie się uzyskanie prawa własności mieszkań przez lokatorów mających dotychczas prawo użytkowania wieczystego. Warunkiem będzie wystąpienie o to wszystkich lokatorów budynku.

Właściciele gruntów warszawskich pozbawieni własności na mocy powojennych dekretów, którzy następnie za symboliczną opłatą uzyskali prawo użytkowania wieczystego tych nieruchomości, mogliby - na mocy noweli - uzyskać zmianę obecnych praw na własność nieruchomości, bez dopłaty.

W znowelizowanej ustawie uwzględniono osoby fizyczne, które nabyły prawo użytkowania na podstawie aktu nadania. Nowe rozwiązania ustawy precyzują, w jaki sposób obliczać odpłatność za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności dla osób, które wniosły jednorazową opłatę za użytkowanie wieczyste.

Komisja Ustawodawcza zapoznała się z opinią Ministerstwa Sprawiedliwości, którą przedstawił dyrektor Biura Prawnego Marek Sadowski. Zastrzeżenia zgłoszone przez resort dotyczyły art. 1 ust. 2 nowelizacji, przyjętego przez Sejm na podstawie poprawki posła Janusza Dobrosza. W opinii Ministerstwa Sprawiedliwości sposób uregulowania własności gospodarstw rolnych nadawanych w trybie dekretu z 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na Obszarze Ziem Odzyskanych i byłego Wolnego Miasta Gdańska nie wydaje się możliwy do zastosowania.

Nadto przyjęty zapis art. 1 ust. 2 nie uwzględnia sposobu odpłatności "za przekształcenie" użytkowania, do której to sytuacji nie można zastosować przepisów ustawy o odpłatności dostosowanej do prawa użytkowania wieczystego. Pozostawienie tego zapisu w wersji sejmowej może spowodować więcej komplikacji niż rozwiązanie problemów powstałych jako zaszłości.

W głosowaniu Komisja Ustawodawcza zaproponowała modyfikację art. 1 ust. 2 i art. 6 ust. 1 pkt 7 zgodnie z sugestią Ministerstwa Sprawiedliwości. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w sprawie nowelizacji ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności wybrano senatora Wiesława Chrzanowskiego.

29 października 1998 r.

Na swym posiedzeniu Komisja Rodziny i Polityki Społecznej przystąpiła do rozpatrywania ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na podstawie projektu poselskiego i zmierza do wyjaśnienia problemu dotyczącego ulg dla zakładów pracy zatrudniających co najmniej 25 pracowników, w tym 7% niepełnosprawnych. Zgodnie z nowelizacją sejmową takie zakłady od 1 stycznia 1998 r. byłyby zwolnione z płacenia części podatku dochodowego. W zamian za to płaciłyby połowę uzyskanej ulgi na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Podczas posiedzenia senatorowie wysłuchali opinii przedstawicieli Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych, którzy nie przedstawili jednolitego stanowiska rządu w sprawie nowelizacji sejmowej.

Jak stwierdzono w dyskusji, przyjęcie ustawy w wersji uchwalonej przez Sejm rodzi obawy dodatkowego obciążenia budżetu państwa za rok 1998, przy czym obecni na posiedzeniu komisji przedstawiciele rządu różnili się w szacunkach wysokości owych dodatkowych wydatków. Nie można też wykluczyć roszczeń pracodawców wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W tej sytuacji Komisja Rodziny i Polityki Społecznej nie zajęła stanowiska w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i zwróciła się do marszałka Senatu RP z prośbą o zdjęcie tej ustawy z porządku obrad 22. posiedzenia Senatu. Senatorowie postanowili, że komisja podejmie prace nad sejmową nowelizacją niezwłocznie po otrzymaniu stanowiska rządu w tej sprawie wraz z szacunkami jej skutków finansowych.

Podczas posiedzenia rozpatrzono także ustawę zmieniającą ustawę o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest. Rozpatrywana nowelizacja została wypracowana na podstawie projektu poselskiego. Celem projektodawców było stworzenie szczególnych osłon socjalnych dla pracowników branży azbestowej. Nowelizacja wprowadziła specjalne preferencje dla pracowników zatrudnionych przy produkcji wyrobów zawierających azbest, dotyczące:

- refundacji, niezależnie od kosztów szkolenia, wynagrodzeń należnych szkolonym pracownikom w okresie odbywania szkolenia oraz składek opłaconych od tych wynagrodzeń (dodany art. 6 a),

- specjalnej, jednorazowej odprawy pieniężnej w wysokości trzy-, sześcio- i dwunastomiesięcznego wynagrodzenia, wypłacanej z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dodany art. 6 b),

- świadczeń w zakresie profilaktyki lekarskiej (dodany art. 7 a).

Wprowadzone przez Sejm regulacje w swoich rozwiązaniach odbiegają od ogólnie przyjętych w systemie ubezpieczeń oraz w przepisach dotyczących państwowych funduszy celowych, jak Fundusz Pracy czy Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Przyjęto rozwiązania specjalne, obciążające budżet państwa w większym stopniu niż dzieje się to w wypadku restrukturyzacji innych branż.

Do rozpatrywanej ustawy sejmowej propozycje zmian zgłosił senator Zdzisław Maszkiewicz. Istotą zgłoszonych poprawek było, aby świadczenia socjalne dla pracowników likwidowanych zakładów zostały sfinansowane z tegorocznego budżetu Funduszu Pracy posiadającego nie wykorzystane środki, natomiast w przyszłorocznym budżecie nie zaplanowano na ten cel żadnych pieniędzy.

W poprawkach zaakceptowanych przez Komisję Rodziny i Polityki Społecznej określono sposób i warunki finansowania odpraw i odszkodowań, przyjęto m.in., że odprawa nie może przekroczyć 25-krotności najniższego uposażenia.


Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment