Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, następne oświadczenie


82. posiedzenie Senatu RP

24 maja 2001 r.

Oświadczenie

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Zakład Ubezpieczeń Społecznych usiłuje, przy znaczącym udziale poirytowanych płatników składek oraz kosztem gwałtownego pogorszenia rentowności tysięcy przedsiębiorstw, wyjść z zapaści organizacyjnej i ekonomicznej po reformie ubezpieczeń społecznych.

Na siedemdziesiątym szóstym posiedzeniu Senatu w dniu 23 lutego bieżącego roku skierowałem do ministra finansów oraz do ministra pracy i polityki społecznej oświadczenie, w którym wyraziłem swoje głębokie zaniepokojenie z powodu bardzo poważnych zaległości w przekazywaniu przez ZUS środków należnych otwartym funduszom emerytalnym. Zaległości te szacowane były wówczas na kwotę od 3 miliardów 232 milionów zł do 5 miliardów 600 milionów zł. Zwróciłem też uwagę na brak systemu komputerowego, który umożliwiłby ZUS identyfikację ubezpieczonych płatników i ustalenie rzeczywistej wielkości zadłużenia wobec otwartych funduszy emerytalnych. Mówiłem także o bardzo poważnych stratach Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z powodu płacenia karnych odsetek w wysokości 30% rocznie, a obecnie już 40% rocznie.

W dniu 5 marca bieżącego roku minister finansów skierował do pani marszałek Senatu pismo, w którym stwierdził, że osobą właściwą do udzielenia odpowiedzi na moje oświadczenie jest minister pracy i polityki społecznej.

W dniu 16 marca bieżącego roku wiceminister pracy i polityki społecznej, pani Ewa Lewicka, skierowała do pani marszałek prośbę o prolongatę terminu odpowiedzi ze względu na to, że musi uzyskać opinię ZUS o tych sprawach. Jak z tego wynika, pani minister zaniedbała wcześniej swój obowiązek stałego nadzoru nad działalnością tej instytucji.

W dniu 2 maja bieżącego roku otrzymałem z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej informację, że sytuacja ekonomiczna ZUS jest znacznie lepsza niż w 1999 r. - zaległości w przekazywaniu składek otwartym funduszom emerytalnym wynoszą 3 miliardy 500 milionów zł, zaś prace nad kompleksowym systemem informatycznym ZUS są znacznie opóźnione, ponieważ nie przygotowano jeszcze założeń do oprogramowania komputerowego tego systemu.

Tymczasem w opinii odwołanego przed dwoma miesiącami wiceprezesa ZUS, wtedy, gdy w 1998 r. podpisano aneks do umowy z Procom, gdzie zastąpiono rozproszoną terytorialnie bazę danych bazą ulokowaną w jednym komputerze centralnym, nie dokonano niezbędnej analizy ryzyka, jakie stwarzała taka zmiana, nie ustalono również konsekwencji finansowych po stronie wykonawcy. A w opinii odwołanego przed kilkoma dniami prezesa ZUS istnieje ryzyko, że system informatyczny w ogóle nie osiągnie wymaganej funkcjonalności i trzeba będzie program informatyzacji ZUS rozpocząć od nowa.

W świetle przedstawionych faktów i opinii, reforma ubezpieczeń społecznych była źle przygotowana i przedwcześnie wdrożona. Jej realizację powierzono wówczas osobom skrajnie niekompetentnym. Z protokołów pokontrolnych NIK wynika, że to właśnie pani Ewa Lewicka żądała katastrofalnego w skutkach przyspieszenia terminu wdrażania reformy i systemu informatycznego, naruszała przepisy i nie dostarczała rządowi należnych informacji o problemach w ZUS.

Po przeanalizowaniu przedstawionej w dużym skrócie sytuacji w ZUS, w imieniu senatorów Sojuszu Lewicy Demokratycznej zwracam się do pana premiera Jerzego Buzka z wnioskiem o natychmiastowe odwołanie pani Ewy Lewickiej ze stanowiska sekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej z powodu bardzo poważnych błędów, które popełniła, i zaniedbań, których się dopuściła jako pełnomocnik rządu do spraw reformy ubezpieczeń społecznych. Straty jakie poniósł, ponosi i ponosić będzie budżet państwa oraz Fundusz Ubezpieczeń Społecznych na skutek tych błędów i zaniedbań, powinny być zbadane i określone przez właściwe instytucje i organy państwa. Dziękuję, Panie Marszałku. (Oklaski)


Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, następne oświadczenie