Spotkałem się z interwencją wdowy po zmarłym kombatancie, która dwa lata oczekiwała na przyznanie jej uprawnień kombatanckich po mężu. Według opinii prawnej Działu Konsultacji Prawnych Biura Informacji i Dokumentacji Senackiej otrzymałem wyjaśnienie, że zgodnie z art. 129 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, DzU nr 162, który ma zastosowanie do ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, DzU nr 142, z mocy art. 17 ust. 1 tej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Datą uzyskania uprawnień do ryczałtu energetycznego przez wdowę po zmarłym kombatancie nie jest więc data śmierci męża, ale data złożenia wniosku do ZUS o przyznanie jej prawa do tego świadczenia. Do wniosku o przyznanie prawa do świadczenia powinno być dołączone zaświadczenie Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wydane na podstawie decyzji kierownika urzędu o przyznaniu tych uprawnień, potwierdzające uprawnienie do świadczenia po zmarłym mężu.

Wspomniana wdowa ma poczucie krzywdy i niesprawiedliwości, które ją dotknęły z winy zbyt wolno, jej zdaniem, działającej machiny biurokratycznej kierowanego przez pana urzędu. Proszę o wskazanie rady, jak rozwiązać ten problem i - jak się domyślam - liczne podobne problemy indywidualne, z jakimi zwracają się wyborcy do swoich parlamentarzystów lub, co gorsza, nie zgłaszają się, lecz w milczącej goryczy tracą zaufanie do całego polskiego systemu prawnego, do wielkich haseł i obietnic polityków i ugrupowań, które są przez nich tworzone lub wspierane.