Spis oświadczeń, oświadczenie, odpowiedź 2, następne oświadczenie


Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Ireneusza Michasia, złożone na 29. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31):

Warszawa, dnia 10.02.1999 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP
Szanowna Pani Marszałek,

W uprzejmej odpowiedzi na pismo z dnia 3 lutego br. przedstawiam swoje stanowisko w sprawie oświadczenia Senatora Ireneusza Michasia, wygłoszonego na 29. posiedzeniu Senatu w dniu 29 stycznia br.

Pan Senator skrytykował wprowadzenie systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego dla "...środowiska kombatantów, osób represjonowanych, inwalidów wojennych...". Trudno ustosunkować się do tej wypowiedzi, wyrażającej osobiste poglądy, ponieważ została wygłoszona w czwartym tygodniu wprowadzania reformy, a szpitale, większość przychodni i pogotowie, wchodząc w nowym system, pracowały w tym czasie podobnie jak uprzednio.

Uwagi Pana Senatora są jedynie prognozą, której nie podzielam
w przekonaniu, że powszechny system ubezpieczeń zdrowotnych, oparty na swobodzie wyboru lekarza pierwszego kontaktu, czyli własnego lekarza domowego, a także szpitala i specjalistów - przyczyni się do poprawy opieki zdrowotnej, także osób starszych i niepełnosprawnych, w tym kombatantów. Opieka ta w ostatnich latach coraz bardziej się pogarszała, oczekiwanie na reformę w o
chronie zdrowia było powszechne, a powszechny system ubezpieczeń zdrowotnych miał w parlamencie poparcie wszystkich ugrupowań.

Nie jest prawdą, że kombatantom wymienionych w art. 3 i 4 ustawy
z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego odebrano prawo do bezpłatnych leków, bowiem do tej pory kombatanci - za wyjątkiem inwalidów wojennych - nie mieli takiego prawa.

W swoim oświadczeniu Pan Senator raczy pomijać fakt, że sprawy opieki zdrowotnej kombatantów reguluje obecnie ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. Ustawa ta zachowuje uprawnienia kombatantów, a w szczególności inwalidów wojennych i ich współmałżonków. Zapewnia ona inwalidom wojennym, ich współmałżonkom pozostającym na ich wyłącznym utrzymaniu oraz wdowom i wdowcom po poległych żołnierzach i zmarłych inwalidach wojennych uprawnionych do renty rodzinnej prawo do bezpłatnego zaopatrzenia w leki (art. 44 ust. 2). Zgodnie z art. 47 ust. 2 tej ustawy inwalidom wojennym przysługuje również prawo do bezpłatnych przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych i leczniczych środków technicznych.

Ponadto, zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 7 i ust. 2 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, składki na ubezpieczenie zdrowotne
- kombatantów nie podlegających ubezpieczeniom społecznym lub nie pobierającym emerytury i renty,
- osób, którym przyznano renty na podstawie przepisów o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz członków ich rodzin,
- osób, które utraciły wzr
ok w wyniku działań wojennych w latach 1939-1945 otrzymujących dochody z tytułu emerytury lub renty zwolnione z podatku
finansowane są z budżetu państwa.

Dodatkowo, świadczenia ambulatoryjne z zakresu specjalistycznej opieki zdrowotnej dla kombatantów w zakresie chorób wojennych i obozowych należą do świadczeń, do udzielenia których - na zasadzie wyjątku od reguły - nie jest potrzebne skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.

Nie jest prawdą, że kombatanci obecnie nie korzystają z bezpłatnej opieki sanatoryjnej - bezpłatna jest bowiem opieka lekarska, badania diagnostyczne, leki i zabiegi rehabilitacyjne, a pobierana jest jedynie opłata za wyżywienie i zakwaterowanie.

Zapewniam Panią Marszałek i Pana Senatora, że reforma nie odbiera kombatantom i osobom represjonowanym żadnych dotychczasowych uprawnień.

Z poważaniem
Jacek Taylor


Spis oświadczeń, oświadczenie, odpowiedź 2, następne oświadczenie