Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie


89. posiedzenie Senatu RP

30 sierpnia 2001 r.

Oświadczenie

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W "Dzienniku Ustaw" nr 57 z bieżącego roku ukazało się obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnej. Na stronie 3893 zapisano, art. 8a, że tworzy się Krajową Radę Akredytacyjną Szkolnictwa Medycznego, działającą przy ministrze właściwym do spraw zdrowia. W skład krajowej rady wchodzi dwunastu członków, których powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia, a powołuje ich spośród kandydatów zgłoszonych w połowie przez szkoły medyczne, a w połowie przez samorząd pielęgniarek i położnych, stowarzyszenia, organizacje itd. Kadencja krajowej rady trwa cztery lata.

W "Dzienniku Ustaw" nr 83 ukazało się rozporządzenie wykonawcze ministra zdrowia z 31 lipca w sprawie procedury powoływania Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkolnictwa Medycznego. Zapisano w nim, że minister właściwy do spraw zdrowia, po rozpatrzeniu wniosków, które spłyną w terminie miesiąca, licząc od dnia upływu terminu określonego w ogłoszeniu o naborze kandydatów, powołuje członków krajowej rady.

21 sierpnia 2001 r. ukazało się w "Rzeczpospolitej" - być może także w innych gazetach, ale w tej na pewno, bo tym wycinkiem dysponuję - ogłoszenie ministra zdrowia, że ogłasza nabór kandydatów na członków krajowej rady akredytacyjnej i kandydaci mogą zgłaszać się w terminie do 15 września pod podanym w ogłoszeniu adresem.

W związku z tym zwracam się z apelem do pana ministra Grzegorza Opali, aby zrezygnował z ostatecznego rozstrzygania o składzie Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkolnictwa Medycznego w dniu 15 października bieżącego roku. Powołanie dwunastoosobowej rady na okres czterech lat dosłownie na kilka lub kilkanaście godzin przed zakończeniem misji obecnego rządu byłoby oczywiście zgodne z prawem, ale w mojej lekarskiej opinii dalekie od zasad etyczno-moralnych, którymi lekarz powinien się kierować w pierwszej kolejności i w każdej sytuacji. Oczekuję w mniejszym stopniu formalnej odpowiedzi od pana ministra, a w większym kierowania się w sygnalizowanej sprawie szeroko rozumianym interesem społecznym i publicznym.

Historia najlepiej oceni, jaka będzie reakcja na moje oświadczenie, wygłoszone z tej trybuny tu i teraz, czyli w końcu sierpnia 2001 r. Dziękuję bardzo.


Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie