Szanowny Panie Ministrze!

Działając na podstawie art. 16 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora zwracam się do Pana Ministra o informację i wyjaśnienie dotyczące kaucji mieszkaniowej kwatery wojskowej, a także zakupionego od Agencji Mienia Wojskowego w dniu 7 października 2004 r. mieszkania jako odrębnej własności lokalu.

Pan Stanisław Małkowski zwrócił się do oddziału regionalnego WAM o zwrot kaucji, lecz jej nie otrzymał.

Znane są postępowania sądowe, w których to sąd zasądza zwrot zwaloryzowanej kaucji.

Wnoszę o podanie, czy panu Stanisławowi Małkowskiemu zostanie zwrócona kaucja oraz czy postępowanie organów oddziału regionalnego WAM było właściwe.

W załączeniu - pisma otrzymane od pana S. Małkowskiego.

Z poważaniem
Janusz Kubiak
senator RP

Warszawa, 2007-07-05

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Janusza Kubiaka podczas 34. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 1 czerwca 2007 r. (BPS/DSK-043-393/07), uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, iż Pan Stanisław M. został zobowiązany do zapłaty kaucji mieszkaniowej zgodnie z decyzją o przydziale osobnej kwatery stałej Nr 36/84 z dnia 12 marca 1984 r.

W dniu 7 października 2004 r. zainteresowany wykupił zajmowany przez siebie lokal mieszkalny będący przedmiotem wspomnianej decyzji. Nie otrzymał zwrotu wpłaconej kaucji mieszkaniowej, ponieważ nie zgodził się na przyjęcie zaproponowanej mu przez Wojskową Agencję Mieszkaniową nieznacznej kwoty pieniężnej.

Pragnę poinformować, że problem zwrotu kaucji mieszkaniowych, wpłaconych przez lokatorów zajmujących lokale będące obecnie w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, w aktualnym stanie prawnym, nie znajduje szczególnej regulacji dotyczącej obowiązku zwrotu kwot uiszczonych na rzecz Agencji i jej poprzedników w wysokości zwaloryzowanej.

Jednocześnie pragnę podtrzymać stanowisko jakie w piśmie z dnia 8 czerwca 2006 r., skierowanym do zainteresowanego, zajął Dyrektor Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Bydgoszczy, a które zostało załączone do wystąpienia Pana Senatora Janusza Kubiaka. Zawiera ono stwierdzenie, iż żaden z organów Wojskowej Agencji Mieszkaniowej nie ma kompetencji do dokonywania zwrotu zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej. W dniu 1 lipca 2004 r. weszła bowiem w życie ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 1203 ze zm.), która w art. 10 wprowadziła do ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 ze zm.) przepis art. 1a, zgodnie z którym przepisów tego aktu prawnego nie stosuje się do lokali mieszkalnych będących w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej. Tym samym nie ma do tych lokali zastosowania przepis art. 36 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Prezentowane stanowisko nie pozbawia jednakże Pana Stanisława M. możliwości dochodzenia swoich roszczeń, w drodze powództwa przed sądem powszechnym, w oparciu o przepisy ogólne dotyczące waloryzacji świadczeń, na podstawie art. 358¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Z wyrazami szacunku i poważania

Aleksander SZCZYGŁO

Szanowny Panie Ministrze!

W związku z odpowiedzią otrzymaną od Pana Ministra na moje oświadczenie złożone w Senacie RP w dniu 27 marca 2007 r. uprzejmie proszę o dokonanie kontroli wydatkowanych środków otrzymanych z budżetu państwa przez Aeroklub Polski na rok 2006.

Z informacji Pana Ministra wynika, iż w 2006 r. Aeroklub Polski z budżetu państwa otrzymał ponad 2 miliony 300 tysięcy zł na zadania związane z przygotowaniami do mistrzostw świata i Europy w dyscyplinach nieolimpijskich. W sierpniu 2006 r. Aeroklub Radomski był organizatorem mistrzostw świata w akrobatyce samolotowej. Z informacji uzyskanych od działaczy Aeroklubu Radomskiego wynika, iż nie otrzymał on żadnego wsparcia finansowego. Uważam, że skandaliczna jest sytuacja, kiedy władze krajowe aeroklubu odmawiają wsparcia zawodów o randze światowej, tym bardziej iż uzyskały na ten cel środki z budżetu państwa.

Uprzejmie proszę o gruntowne zbadanie tej sprawy i informowanie mnie o postępach kontroli.

Z poważaniem
Andrzej Łuczycki
senator RP

Warszawa, 2007-07-06

Pan
Ryszard Legutko
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na pismo z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie złożonego oświadczenia senatora Andrzeja Łuczyckiego podczas 35 posiedzenia Senatu RP w dniu 21 czerwca 2007 r. uprzejmie informuję, co następuje.

W uzupełnieniu informacji przesłanej w dniu 1. 06.2007 r. (DSKM-1482-07-AB) w sprawie otrzymanych środków z budżetu państwa przez Aeroklub Polski w roku 2006 i 2007, informuję, że wskazane wysokości dofinansowania były i są przeznaczone na zadania celowe związane z udziałem w zgrupowaniach krajowych i zagranicznych, w zawodach krajowych i zagranicznych oraz zawodach mistrzowskich, a także na organizację szkolenia i doszkalanie, zakup sprzętu sportowego, stypendia sportowe z uwzględnieniem kosztów pośrednich niezbędnych do realizacji w/w zadań. Jednocześnie pragnę przypomnieć, że wszelkie koszty organizacyjne związane z przeprowadzeniem mistrzostw Europy lub świata pokrywają polskie związki sportowe oraz komitety organizacyjne, powołane przez te związki w porozumieniu z terenowymi władzami administracyjnymi i samorządowymi.

W przypadku podjęcia się organizacji mistrzostw świata w akrobacji samolotowej przez Aeroklub Radomski w 2006 r., wszelkie sprawy (w tym koszty finansowe) związane z organizacją w/w imprezy należą do organizatora (komitetu organizacyjnego). Aeroklub Polski w ramach zadań zleconych przez Ministerstwo Sportu może przeznaczyć środki finansowe związane z przygotowaniem i udziałem polskiej reprezentacji w akrobacji samolotowej na mistrzostwach świata (w tym przypadku kwota ta wynosiła 25.000 zł).

Uprzejmie informuję, że w dniu 4 lipca 2007 r. zakończyła się kontrola Ministerstwa Sportu (od 10.05 - 22.06.2007 r.) w Aeroklubie Polskim potwierdzona podpisanym protokółem przez przedstawicieli władzy statutowej Aeroklubu Polskiego i Ministerstwa Sportu. W trzecim kwartale 2007 r. zostaną przedstawione przez Ministra Sportu zalecenia pokontrolne do Aeroklubu Polskiego.

Z upoważnienia

MINISTRA SPORTU

Arnold Masin

SEKRETARZ STANU

Panie Ministrze! Panie Prezesie!

Uprzejmie proszę w imieniu niepełnosprawnych dzieci i młodzieży pragnących rehabilitacji leczniczej podczas turnusów organizowanych przez Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny pod wezwaniem świętego Rafała Archanioła w Rusinowicach o zwiększenie środków finansowych, wynegocjowanych w trakcie konkursu ofert na 2007 r.

Ośrodek jest jednym z nielicznych takich ośrodków w kraju. Już ponad trzynaście lat służy niepełnosprawnym z terenu całej Polski, zapewniając profesjonalnie bardzo szeroki zakres zabiegów rehabilitacyjnych i terapii zajęciowej. Obiekt spełnia wszelkie wymogi medyczno-rehabilitacyjne. Po modernizacji w każdym pokoju jest łazienka spełniająca standardy dla niepełnosprawnych z prysznicem i węzłem sanitarnym. Ośrodek zatrudnia wykwalifikowaną kadrę medyczno-rehabilitacyjno-terapeutyczną, dlatego każdy niepełnosprawny ma zapewnione opiekę i specjalistyczną pomoc. O fachowości pracowników i skuteczności ich ofiarnej pracy niech świadczy kolejka niepełnosprawnych z całej Polski - obecnie dwa tysiące ośmiuset piętnastu oczekujących.

Pragnę zaznaczyć, że wszyscy niepełnosprawni przebywają w ośrodku razem z opiekunami, którzy są przygotowywani do kontynuowania rehabilitacji w warunkach domowych. Jednorazowo ośrodek może przyjąć na rehabilitację jednocześnie siedemdziesięciu pięciu pacjentów, zapewniając w czasie pobytu - dwadzieścia jeden dni - zabiegi oparte na najnowszych metodach rehabilitacji leczniczej wzbogacone intensywną terapią zajęciową.

W tym półroczu znacznie przekroczono plan świadczeń wynikający z umowy na bieżący rok. Do końca kwietnia wynegocjowany plan przewidywał 79659 punktów w rehabilitacji ogólnoustrojowej - wykonano 194160, czyli 114501 punktów ponad plan, oraz 631280 punktów w rehabilitacji neurologicznej - wykonano 715660, czyli 84371 punktów ponad plan.

Obecnie ośrodek przyjmuje na rehabilitację osoby niepełnosprawne z całej Polski, dysponując finansami, które pozwalają jedynie pokryć koszty wynagrodzenia pracowników oraz wyżywienia pensjonariuszy. Dlatego wszyscy są pełni obaw o dalszą działalność ośrodka.

Proszę w imieniu podopiecznych oraz ich rodziców o pomoc w utrzymaniu ośrodka. Oby trzynastoletnia działalność na rzecz najbiedniejszych, najbardziej potrzebujących pomocy - na pewno nieobojętna Panom - nie zakończyła się fiaskiem. Co ważne, zapotrzebowanie na rehabilitację w ośrodku w Rusinowicach nieustannie wzrasta, dlatego tym bardziej wymaga to odgórnego załatwienia.

Czesław Ryszka

Warszawa, 2007-07-06

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Czesława Ryszkę na 34. posiedzeniu Senatu w dniu 1 czerwca 2007 r., przesłane pismem Pana Macieja Płażyńskiego, Wicemarszałka Senatu, z dnia 11 czerwca 2007 r., znak: BPS/DSK-043-373/07, w sprawie zwiększenia środków finansowych na świadczenia opieki zdrowotnej realizowane na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia przez Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny dla Dzieci i Młodzieży p.w. św. Rafała Archanioła w Rusinowicach, uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Zasady zawierania umów oraz realizacja świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych zostały określone w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135 ze zm.), aktach wykonawczych do ww. ustawy oraz zarządzeniach Prezesa NFZ, dotyczących postępowań w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w poszczególnych rodzajach i zakresach.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 ww. ustawy, podstawą udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przez Fundusz jest umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawarta pomiędzy świadczeniodawcą a dyrektorem oddziału wojewódzkiego Funduszu. Przy czym, z uwagi na fakt, iż środki finansowe przeznaczone na pokrycie kosztów świadczeń opieki zdrowotnej są ściśle określone, w każdej umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej określa się maksymalną kwotę zobowiązania płatnika wobec świadczeniodawcy (art. 136 ww. ustawy), a suma wszystkich kwot zobowiązań wobec realizatorów danego rodzaju świadczeń, zgodnie z przepisem art. 132 ust. 5 ww. ustawy, nie może przekroczyć wysokości środków finansowych przeznaczonych na ten cel w planie finansowym Funduszu.

Niemniej pragnę zaznaczyć, że już w trakcie przeprowadzania procedury konkursowej w sprawie zawarcia umów, świadczeniodawcy ubiegający się o zawarcie umowy na realizację świadczeń opieki zdrowotnej mogą prowadzić negocjacje z Funduszem w celu ustalenia liczby punktów rozliczeniowych (oraz ich ceny) na poszczególne rodzaje i zakresy świadczeń, natomiast podczas obowiązywania umowy, zgodnie z brzmieniem przepisu § 42 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2005 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 197 poz. 1643), każda ze stron umowy może w uzasadnionych przypadkach wnioskować na piśmie o zmianę warunków umowy. Na wniosek świadczeniodawcy, kwota zobowiązania ustalona dla jednego lub kilku zakresów świadczeń objętych umową, może ulec zwiększeniu przy jednoczesnym zmniejszeniu kwoty zobowiązania dla pozostałych zakresów świadczeń. Odnosząc się do zasygnalizowanego w oświadczeniu Pana Senatora problemu znacznego przekroczenia przez Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny dla Dzieci i Młodzieży w Rusinowicach planu rzeczowo-finansowego, określonego w umowie o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju: rehabilitacja lecznicza, zawartej z Ośrodkiem przez Śląski Oddział Wojewódzki NFZ, uprzejmie informuję, że Minister Zdrowia w ramach nadzoru sprawowanego nad działalnością Funduszu wystąpił do Śląskiego OW NFZ, celem uzyskania stanowiska Funduszu odnośnie możliwości zwiększenia wartości ww. umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Z wyjaśnień złożonych przez Śląski O W NFZ wynika, że w chwili obecnej płatnik nie dysponuje środkami finansowymi w wysokości umożliwiającej przeprowadzenie renegocjacji umowy z Ośrodkiem Rehabilitacyjno-Edukacyjnym dla Dzieci i Młodzieży w Rusinowicach. Zwiększenie wartości umowy z ww. Świadczeniodawcą będzie możliwe, podobnie jak w roku ubiegłym, w przypadku nadwyżki środków finansowych, którymi dysponuje NFZ.

Z wyrazami szacunku

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Bolesław Piecha

W związku z prośbą o interwencję w sprawie trudnej sytuacji finansowej Górnośląskiego Ośrodka Rehabilitacji Dzieci imienia doktora Adama Szebesty w Rabce Zdroju zwracam się o podjęcie działań zmierzających do zmiany zasad zawierania umów pomiędzy Narodowym Funduszem Zdrowia a takimi ośrodkami jak GORD w Rabce Zdroju.

Z uzyskanych przeze mnie informacji wynika, iż NFZ zawiera umowę, w ramach której zakupuje określoną liczbę skierowań na leczenie. Ośrodek jest zobowiązany pod rygorem sankcji zapewnić odpowiednią liczbę personelu, sprzętu medycznego itd. Tymczasem fundusz, który realizuje skierowania, nie wykonuje postanowień umowy w 100%, to znaczy zapewnia obłożenie na przykład w 50%. Powoduje to, że ośrodek wykazuje straty spowodowane obowiązkiem utrzymania gotowości do przyjęcia 100% skierowanych, obowiązkiem wynikającym z podpisanej umowy. Ośrodek ma obowiązek utrzymania personelu oraz wyposażenia technicznego w gotowości, za którą to gotowość NFZ nie płaci. Nie ponosi też żadnych sankcji za niewywiązanie się z podpisanej umowy.

W związku z tym zwracam się z prośbą o podjęcie prac nad nowelizacją przepisów w tym zakresie, tak by umożliwić właściwą działalność takich ośrodków jak GODR, które teraz borykają się z ogromnymi problemami finansowymi z powodów przedstawionych przeze mnie.

Z poważaniem
Franciszek Adamczyk
senator RP

Warszawa, 2007-07-06

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Franciszka Adamczyka, które zostało złożone na 34 posiedzeniu Senatu w dniu 1 czerwca 2007 roku i przekazane przy piśmie Pana Macieja Płażyńskiego, Wicemarszałka Senatu z dnia 11 czerwca 2007 roku (znak: BPS/DSK-043-371/07), w sprawie sytuacji Górnośląskiego Ośrodka Rehabilitacji Dzieci w Rabce, uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Zasady realizacji świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zostały uregulowane w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135, ze zm.), aktach wykonawczych do ww. ustawy oraz zarządzeniach Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia dotyczących poszczególnych rodzajów świadczeń opieki zdrowotnej.

Na podstawie art. 33 ust. 1 i 2 ww. ustawy, świadczeniobiorcom przysługuje leczenie uzdrowiskowe na podstawie skierowania, które wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Podczas rejestracji skierowania na leczenie uzdrowiskowe, we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania Oddziale Wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia, lekarz specjalista w dziedzinie balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej, zatrudniony w komórce organizacyjnej właściwej w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, dokonuje aprobaty skierowania pod względem celowości leczenia uzdrowiskowego oraz ustala rodzaj, zakres i miejsce leczenia uzdrowiskowego. W przypadku, gdy lekarz specjalista uzna, że istnieje przeciwwskazanie do leczenia uzdrowiskowego, wówczas oddział Funduszu nie potwierdza skierowania na leczenie uzdrowiskowe.

Mając na uwadze powyższe, uprzejmie informuję, iż o liczbie pacjentów korzystających z leczenia uzdrowiskowego decydują lekarze wystawiający skierowania na ten typ terapii oraz lekarze specjaliści weryfikujący zasadność wystawionych skierowań. Każde skierowanie na leczenie uzdrowiskowe jest szczegółowo rozpatrywane m. in. pod kątem właściwego doboru, ze względu na rodzaj schorzenia, miejsca leczenia uzdrowiskowego. Zatem w przypadku, gdy zdiagnozowane u pacjenta schorzenie może być leczone balneologicznie w Górnośląskim Ośrodku Rehabilitacji w Rabce, Fundusz, na podstawie wydanej przez lekarza specjalistę opinii, właśnie do tego Zakładu Opieki Zdrowotnej kieruje pacjenta na cykl leczenia. Odnosząc się do poruszonej w treści oświadczenia kwestii, dotyczącej wywiązywania się przez Fundusz w 50% z podpisanych ze świadczeniodawcami umów, uprzejmie informuję, iż zasady rozliczania świadczeń opieki zdrowotnej zostały uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 197 poz. 1643). Zgodnie z przepisem § 22 i 23 przytoczonego rozporządzenia, podstawą rozliczeń i płatności za świadczenia udzielone pacjentom w okresie sprawozdawczym jest rachunek wraz z raportem statystycznym wystawiony przez świadczeniodawcę. Należności z tytułu realizacji umowy za okres sprawozdawczy oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia wypłaca, za miesiąc poprzedni, w terminie do 15 dni po dniu dostarczenia przez świadczeniodawcę dokumentów rozliczeniowych.

Wobec powyższego, uprzejmie informuję, iż do zadań Narodowego Funduszu Zdrowia należy finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych na rzecz pacjentów. Finansowaniem ze środków publicznych są objęte jedynie zrealizowane świadczenia opieki zdrowotnej, wobec czego, świadczeniodawca otrzymuje zapłatę tylko za wykonane procedury medyczne - do wysokości określonej w umowie, która została zawarta pomiędzy Funduszem a realizatorem świadczeń. Równocześnie nadmieniam, iż w przypadku niedowykonania pewnego zakresu umowy na realizację świadczeń opieki zdrowotnej, świadczeniodawca ma możliwość przesunięcia niewykorzystanych środków finansowych z tego zakresu świadczeń na inny. Możliwość przesuwania środków finansowych pomiędzy poszczególnymi zakresami świadczeń w jednym rodzaju w optymalny sposób pozwala na zrealizowanie całej wartości umowy przy jednoczesnym zapewnieniu pacjentom właściwego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawne, uprzejmie informuję, iż Ministerstwo Zdrowia zwróciło się do Śląskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia o przedstawienie stanowiska w przedmiotowej sprawie. Z informacji przekazanej przez płatnika świadczeń wynika, iż niedowykonanie wartości umowy przez Górnośląski Ośrodek Rehabilitacji w Rabce w pierwszym kwartale 2007 roku wynika z braku wpływających skierowań na leczenie uzdrowiskowe dzieci w okresie jesienno - zimowym a także udokumentowane i uzasadnione rezygnacje świadczeniobiorców z potwierdzonych turnusów leczniczych w tym okresie. Główną przyczyną rezygnacji z turnusów leczniczych jest wzrost oczekiwań rodziców co do warunków pobytu dzieci na leczeniu oraz preferowaniu turnusów w okresach wolnych od nauki, czyli letnich, często ze względu na pełnopłatne zajęcia pozaszkolne. Równocześnie uprzejmie informuję, iż w związku z obecnym niżem demograficznym, liczba wpływających do Oddziału Funduszu skierowań na leczenie uzdrowiskowe dzieci od kilku lat ma tendencję malejącą.

Niemniej jednak, płatnik świadczeń mając na uwadze dobro pacjentów oraz sytuację świadczeniodawcy, zwrócił się w 2006 roku do Górnośląskiego Ośrodka Rehabilitacji w Rabce z wnioskiem o dokonanie zmiany umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju lecznictwa uzdrowiskowego. Proponowana korekta, z uwagi na mniejsze zapotrzebowanie pacjentów na świadczenia w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego, przewidywała przesunięcie środków finansowych z tego rodzaju świadczeń na inny, o większym zapotrzebowaniu, jednak propozycja Funduszu nie została zaakceptowana przez świadczeniodawcę. Ponadto, w kwietniu 2007 roku w siedzibie Małopolskiego OW NFZ odbyło się spotkanie z Dyrektorem Górnośląskiego Ośrodka Rehabilitacji w Rabce, na którym zaproponowano świadczeniodawcy rozważenie możliwości realizacji innych rodzajów świadczeń opieki zdrowotnej, m.in. w zakresie zakładu opiekuńczo - leczniczego dla dzieci, na który to rodzaj świadczeń występuje zapotrzebowanie pacjentów. Propozycja ta została wstępnie zaakceptowana przez świadczeniodawcę.

Reasumując, zapewnienie płynności finansowej Górnośląskiego Ośrodka Rehabilitacji w Rabce, z uwagi na zmniejszone zapotrzebowanie pacjentów na świadczenia w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego, jest możliwa m. in. poprzez przesuwanie niewykorzystanych środków finansowych oraz rozpoczęcie realizacji innych, alternatywnych świadczeń opieki zdrowotnej, na które występuje znaczny popyt.

Z wyrazami szacunku

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Bolesław Piecha

Panie Ministrze!

W Senacie RP odbyła się debata o Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego, w czasie której przedstawiciel rządu awizował przyjęcie przez Radę Ministrów projektu.

Zarówno stowarzyszenie pacjentów i ich rodzin, jak również osoby profesjonalnie zainteresowane przeciwdziałaniem wykluczeniu społecznemu wyrażają zaniepokojenie przedłużającymi się pracami nad ustawą.

Proszę o informację, w jakiej fazie procesu legislacyjnego znajduje się obecnie projekt Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego.

Z poważaniem
Władysław Sidorowicz
senator RP

Warszawa, 2007-07-06

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Władysława Sidorowicza w sprawie postępu prac nad projektem Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego, przekazanym przy piśmie Pana Marszałka BPS/DSK-043-374/07 z dnia 11 czerwca br., przedstawiam następujące wyjaśnienie:

Przedmiotowy Program został przygotowany jako jeden z załączników do projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i wraz z tym projektem był poddany konsultacjom z zainteresowanymi instytucjami i środowiskami społecznymi.

Założenia Programu spotkały się z aprobatą, a jedyne zastrzeżenia budził brak kosztów jego wdrażania - niemożliwych do oszacowania na etapie przygotowywania projektu ustawy. Obecnie, po dokonaniu dodatkowych analiz i uzyskaniu odpowiednich informacji z województw, dysponujemy zestawieniem kosztów niezbędnym do oceny skutków regulacji. Uzupełniony w ten sposób projekt ustawy wraz z projektem przepisów wykonawczych i projektem Programu jeszcze w bieżącym miesiącu zostanie przedłożony Komitetowi Rady Ministrów.

Z poważaniem

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Marek Ludwik Grabowski

Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Anny Kalaty oraz do ministra spraw wewnętrznych i administracji Janusza Kaczmarka

Wielce Szanowna Pani Minister! Wielce Szanowny Panie Ministrze!

Od dłuższego czasu w polu moich zainteresowań jako senatora leży między innymi funkcjonowanie domów pomocy społecznej. Jednym z nich jest Dom Pomocy Społecznej pod wezwaniem św. Józefa w Lyskach (powiat Rybnik). Rada Powiatu Rybnickiego od kilku lat pracuje nad programem restrukturyzacji tego domu, w którym to programie istotną rolę odgrywa niemieckie Stowarzyszenie St. Georg z Gelsenkirchen.

Na tym tle powstały pewne rozbieżności pomiędzy kierującym Domem Pomocy Społecznej w Lyskach Władysławem Szwedem a Zarządem Powiatu Rybnickiego. Istotą tych rozbieżności jest przeciwstawianie się przez pana dyrektora W. Szweda linii restrukturyzacji promowanej przez Radę Powiatu Rybnickiego. Konflikt ten znalazł finał w zwolnieniu przez Radę Powiatu Rybnickiego dyrektora W. Szweda nie tylko z zajmowanego przez niego stanowiska dyrektora, lecz również w wypowiedzeniu mu umowy o pracę zawartej w dniu 1 lipca 1987 r. Termin wypowiedzenia upływa z dniem 31 lipca 2007 r. Aktualnie toczy się postępowanie z powództwa W. Szweda przed Sądem Rejonowym w Rybniku, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Decyzja o zwolnieniu z pracy W. Szweda jest zaskakująca nie tylko dla mnie, lecz również dla szerokiej opinii społecznej w środowisku lokalnym, z którego pochodzę - na Śląsku. W. Szwed cieszy się bowiem nieposzlakowaną opinią pracowitego, uczciwego i twórczego dyrektora kierowanej przez siebie placówki, w której wprowadził szereg innowacji organizacyjnych poprawiających atmosferę w Domu Pomocy Społecznej w Lyskach.

W kontekście zaistniałej sytuacji chciałbym podkreślić, iż linia restrukturyzacji powiatu rybnickiego, której się przeciwstawiał W. Szwed, spotkała się również z negatywną opinią organizacji związkowej (pismo z dnia 13 lutego 2007 r. do Rady Powiatu Rybnickiego - w załączeniu), lecz przede wszystkim znalazła negatywną ewaluację ze strony ministra pracy i polityki społecznej z dnia 14 marca 2007 r. (DPS.I.074-46-1038-MC/07). Z ocen tych wynika, że plan lansowany przez powiat rybnicki wobec Domu Pomocy Społecznej w Lyskach jest niezgodny z polskim prawem. Chciałbym też wyrazić wątpliwość, że niezależnie od obiekcji natury prawnej, program restrukturyzacji uzgodniony z niemieckim partnerem w odniesieniu do Domu Pomocy Społecznej w Lyskach jest postrzegany jako niekoniecznie zgodny z polską racją stanu w dziedzinie opieki społecznej.

W tym kontekście odnoszę nieodparte wrażenie, iż pan dyrektor W. Szwed stał się przysłowiowym kozłem ofiarnym lansowania przez powiat rybnicki projektu skazanego na niepowodzenie ze względu na jego niezgodność ze stanowionym w Polsce prawem. Powiat nie może przecież lansować kierunku restrukturyzacji, który nie odpowiada realiom polskiego prawa oraz jest postrzegany jako niekoniecznie zgodny z polską racją stanu na Górnym Śląsku.

W związku z tym bardzo proszę o przeprowadzenie stosownego nadzoru resortowego zarówno nad programem restrukturyzacji Domu Opieki Społecznej w Lyskach, jak i co do zasadności zwolnienia z pracy osoby kierującej tym domem, cieszącej się nieposzlakowaną opinią i dysponującej kompetencjami zawodowymi i menedżerskimi.

Z wyrazami szacunku
Adam Biela

Warszawa, 09 lipca 2007 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana senatora Adama Bielę podczas 34 posiedzenia Senatu w dniu 1 czerwca 2007 r. dotyczącego zgłoszonych nieprawidłowości przy przekształceniu powiatowego Domu Pomocy Społecznej w Łyskach, przez Powiat Rybnicki uprzejmie informuję:

Minister Pracy i Polityki Społecznej w związku z otrzymanymi informacjami wystąpi do Wojewody Śląskiego z wnioskiem o przeprowadzenie, w ramach sprawowanego nadzoru przez inspektorów Wydziału Polityki Społecznej Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego, kontroli doraźnej w Powiecie Rybnickim w zakresie realizacji zadania własnego powiatu prowadzenia i rozwoju infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym. Jednocześnie informuję, Pana Marszałka, że Minister Pracy i Polityki Społecznej podziela zaniepokojenie Pana senatora Adama Bieli co do sposobu rozwiązywania problemów w realizacji zadania własnego Powiatu Rybnickiego, jakim jest prowadzenie i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym, czemu dał wyraz w przywołanym przez Pana senatora w oświadczeniu piśmie, z dnia 14 marca 2007 r. znak DPS.I.074-46-1038-MC/07.

Z poważaniem

MINISTER

z up.

Mirosław Mielniczuk

SEKRETARZ STANU

Szanowni Panowie Ministrowie!

Urząd Gminy Regimin zwrócił się do mnie z prośbą o podjęcie starań o ustawowe unormowanie problemu odszkodowań za szkody wyrządzone przez zwierzynę leśną. Skala zjawiska z roku na rok się pogłębia. Grunty orne i użytki zielone są systematycznie niszczone przez zwierzynę leśną, co stanowi ogromny problem dla rolników. Pokrzywdzeni rolnicy domagają się odszkodowań z tytułu zniszczonych zasiewów kukurydzy, pszenicy, owsa, ziemniaków oraz zniszczonych łąk, obsianych wysokogatunkową trawą.

Koła łowieckie, ze względu na skalę zniszczeń, nie są w stanie udźwignąć finansowej odpowiedzialności za wyrządzone szkody. Samorząd gminy jedynie w niewielkiej części (umorzenia podatków) jest w stanie zrekompensować rolnikom poniesione straty.

W tej sytuacji zwracam się do Panów Ministrów z zapytaniem o możliwość ustawowego unormowania problemu odszkodowań dla rolników dotkniętych problemem wyrządzania szkód przez zwierzynę leśną.

Z poważaniem
Janina Fetlińska

Warszawa, dnia 09.07.2007 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka znak BPS/DSK-043-409/07 z dnia 2 lipca 2007 r. dotyczące oświadczenia Pani Janiny Fetlińskiej Senator RP uprzejmie informuję, że sprawy odszkodowań za szkody wyrządzane przez zwierzynę leśną w uprawach rolnych należą do kompetencji Ministra Środowiska

Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 65, poz.437) dział administracji rządowej "środowisko" obejmuje m. in. sprawy dotyczące łowiectwa, natomiast zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2005 Nr 127, poz.1066, z późn. zm.) naczelnym organem administracji rządowej w zakresie łowiectwa jest minister właściwy do spraw środowiska.

W związku z powyższym, stanowisko do oświadczenia Pani Senator Janiny Fetlińskiej zostanie przekazane przez Ministra Środowiska.

w/z Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

SEKRETARZ STANU

Maciej Jabłoński

Szanowny Panie Ministrze!

W każdym cywilizowanym kraju od wieków funkcjonują biblioteki umożliwiające obywatelom korzystanie z dorobku kulturowego świata w zakresie literatury pięknej, dzieł naukowych, publicystyki, dokumentalistyki oraz beletrystyki. O konieczności istnienia bibliotek nie trzeba nikogo przekonywać, dzięki nim każdy obywatel ma swobodny i bezpłatny dostęp do wiedzy i kultury, co korzystnie wpływa na rozwój społeczeństw.

Świat jednak się zmienia i wraz z postępem technicznym rozwijają się różne dziedziny sztuki oraz sposób ich publikowania. W 1924 r. ukazała się "X muza" Karola Irzykowskiego, pierwsze poważne polskie dzieło traktujące kinematografię jako nową, pełnoprawną dziedzinę wyrazu artystycznego. Obecnie film jest bardzo ważną gałęzią nie tylko rozrywki serwowanej w multipleksach, ale przede wszystkim kultury. Mimo tego nie istnieją w Polsce odpowiedniki bibliotek - filmoteki, dzięki którym byłaby możliwość swobodnego i bezpłatnego dostępu do arcydzieł światowej i polskiej kinematografii, dzieł Bergmana, Felliniego, Kurosawy, a także Wajdy, Kieślowskiego, Zanussiego, Munka i wielu, wielu innych.

Czy w czasach piractwa komputerowego na ogromną skalę i narastających z tego względu problemów nie byłoby dobrym rozwiązaniem zainicjowanie powstania filmotek utworzonych na wzór bibliotek? Wiele osób tłumaczy nielegalne pozyskiwanie filmów z sieci internetowej niemożnością dotarcia do nich w legalny sposób, częstokroć są to osoby, które potrzebują danych dzieł filmowych na potrzeby prac magisterskich, doktoranckich, maturalnych bądź dla własnej samoedukacji, o którą w tym zakresie trudno.

Podobnie ma się rzecz w przypadku muzyki. Dlaczego zachodzi niekonsekwencja w dostępności do różnych rodzajów dziedzictwa kulturowego? O ile dzieła Mickiewicza, Słowackiego czy Sienkiewicza są powszechnie dostępne, o tyle nie ma legalnej możliwości bezpłatnego zapoznania się z twórczością Szopena bądź Moniuszki.

Dla porównania chciałbym zaznaczyć, iż w krajach zachodnich, na przykład w Wielkiej Brytanii, każda większa biblioteka posiada działy muzyczny i filmowy, z których członkowie mogą bezpłatnie korzystać.

Z wyrazami szacunku
Jarosław Lasecki
senator RP

Warszawa, dnia 9 lipca 2007 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

w odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana senatora Jarosława Laseckiego przesłane przy piśmie z dnia 11 czerwca 2007 r. (sygn. BPS/DSK-043-382/07) uprzejmie przekazuję stosowne informacje dotyczące możliwości nieodpłatnego dostępu do utworów audiowizualnych.

Zarówno ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jak i ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach, nie zawierają przeciwwskazań do nieodpłatnego udostępniania przez biblioteki, w ramach ich działalności statutowej, egzemplarzy utworów innych niż utwory literackie.

Ustawa o prawie autorskim wprowadza wyjątek od wyłącznego prawa twórcy i uprawnionego z tytułu praw pokrewnych, zgodnie z którym biblioteki mogą udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze utworów rozpowszechnionych (czyli utworów, które za zezwoleniem twórcy zostały w jakikolwiek sposób udostępnione publicznie - art. 28 pkt 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 3). Ustawa nie zawęża tego wyjątku do określonych rodzajów utworów. Jego rozszerzenia na przedmioty praw pokrewnych (czyli artystyczne wykonania, fonogramy, wideogramy i nadania programów) dokonuje art. 100 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jednocześnie ustawa o bibliotekach, wskazując, iż jednym z podstawowych zadań bibliotek jest udostępnianie zbiorów (art. 4 ust. 1 pkt 2), wprowadza szeroką definicję materiałów bibliotecznych, których zbiory są udostępniane, obejmując tym pojęciem dokumenty graficzne (piśmiennicze, kartograficzne, ikonograficzne i muzyczne), dźwiękowe, wizualne, audiowizualne i elektroniczne (art. 5).

Ustawa dopuszcza co prawda możliwość pobierania przez biblioteki opłat za wypożyczenia materiałów audiowizualnych (art. 14 ust. 2 pkt 2), jednak w takim wypadku nie będą one zwolnione od wymogów, płynących z prawa autorskiego, w tym wymogu uzyskania stosownych zezwoleń od uprawnionych.

Udostępnianie utworów muzycznych i audiowizualnych przez biblioteki jest zatem możliwe na gruncie obecnie obowiązującego prawa, w ramach licencji ustawowej przewidzianej w prawie autorskim, pod warunkiem, że działalność ta:

- jest przewidziana w statucie biblioteki,

- jest prowadzona nieodpłatnie,

- obejmuje wyłącznie utwory rozpowszechnione (wymóg ten dotyczy odpowiednio przedmiotów praw pokrewnych).

W chwili obecnej, wśród instytucji publicznych, które oferują możliwość nieodpłatnego dostępu do utworów audiowizualnych wymienić należy:

- Filmotekę Narodową, która poza zbiorem kopii filmowych udostępnianych w warszawskim kinie "Iluzjon" oraz wypożyczeniami analogowych kopii filmowych do celów edukacyjnych dla dyskusyjnych klubów filmowych, domów kultury, szkół ponadpodstawowych w całym kraju od kilku lat systematycznie kolekcjonuje również wszelkie dzieła filmowe wydane do obrotu publicznego na nośnikach magnetycznych (VHS) i cyfrowych (DVD) przez polskich dystrybutorów. Czytelnia Filmoteki jest wyposażona w dwa stanowiska umożliwiające czytelnikom nieodpłatne skorzystanie na miejscu z tych kolekcji. W tym roku Filmoteka zaczęła tworzyć własne cyfrowe archiwum filmowe kinematografii polskiej, które zapewne już w przyszłym roku będzie mogło użytkownikom biblioteki zaoferować znacznie bogatszy dostęp do wszelkich dzieł kinematografii polskiej.

- Centrum Sztuki Filmowej w Katowicach (otwarte 7 października 2006 r.), którego jednym z wydziałów jest Filmoteka Śląska. Działająca przy Filmotece Wizualnia umożliwia uczniom oraz przedstawicielom środowiska filmowego zapoznawanie się z klasyką filmową na nośniku cyfrowym. Filmy udostępniane są w systemie Proxsys z pamięci dysku twardego na DVD. Fragmenty filmów można oglądać nieodpłatnie w ramach działalności edukacyjnej Centrum Sztuki Filmowej na indywidualnych stanowiskach ze słuchawkami. Wizualnia stanowi zaplecze edukacyjne dla działających w Katowicach wydziałów filmowych Uniwersytetu Śląskiego, tj. Wydziału Radia i Telewizji oraz Zakładu Filmoznawstwa i Wiedzy o Mediach.

- Muzeum Kinematografii w Łodzi działające od 1986 r. W oparciu o własne zbiory kopii filmowych wyświetlane są odpłatnie filmy w kinie Muzeum w ramach działalności edukacyjnej. Dla studentów Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi dysponujących stosownymi zaświadczeniami, że dany film jest im niezbędny w procesie kształcenia, Muzeum organizuje pokazy nieodpłatne.

- Związek Kompozytorów Polskich, który prowadzi fonotekę. Działanie to jest jednym z zadań statutowych Związku i jest subwencjonowane przez MKiDN. Dział Związku, którym jest Centrum Informacji Muzycznej ZKP gromadzi zbiory światowej i polskiej muzyki współczesnej, które są udostępniane na miejscu zainteresowanym osobom

- Bibliotekę Narodową, która gromadzi płyty, nagrania audiowizualne i elektroniczne. Znaczna część tych materiałów pochodzi z tzw. "egzemplarza obowiązkowego", który powinien być nieodpłatnie przekazywany przez wydawcę na rzecz Biblioteki. Ponadto inne większe biblioteki posiadają i udostępniają nieodpłatnie zbiory fonogramów.

- Szkoły muzyczne, które w ramach swojej działalności statutowej prowadzą biblioteki i posiadają zbiory nagrań, które udostępniają nieodpłatnie studentom, uczniom i kadrze naukowej do celów naukowych i dydaktycznych.

Mam nadzieję, że Pan Marszałek uzna powyższe wyjaśnienia za wystarczające.

Z poważaniem

Kazimierz Michał Ujazdowski

Szanowna Pani Minister!

Joanna Tebin, uczennica Liceum Ogólnokształcącego w Kamienicy Polskiej koło Częstochowy, woj. śląskie, to osoba wybitnie uzdolniona, co potwierdza imponująca lista nagród i wyróżnień, jakie zdobyła. W kwietniu 2007 r. Komisja Kwalifikacyjna Towarzystwa Szkół Zjednoczonego Świata poinformowała ją, iż otrzymała nominację na miejsce stypendialne w międzynarodowej szkole United World College w Mostarze, w Bośni i Hercegowinie. Głównym celem towarzystwa jest umożliwienie wybitnie zdolnej młodzieży polskiej dostępu do najlepszych uczelni na świecie. Towarzystwo podejmuje starania o pełne lub prawie pełne stypendia. Stypendystów towarzystwa wybiera się po kilkuetapowej kwalifikacji prowadzonej z udziałem ministra edukacji narodowej.

Joanna Tebin naukę w Mostarze miałaby rozpocząć w 2007 r., a zakończyć w 2009 r. Wartość uzyskanego stypendium wynosi 15 tysięcy euro i wymaga dopłaty w kwocie 5 tysięcy euro. Kwotę tę należy uiścić przed terminem rozpoczęcia roku szkolnego, czyli do 31 sierpnia 2007 r.

Sytuacja materialna rodziny Joanny Tebin jest bardzo trudna. Joannę Tebin wychowuje matka, która jest bezrobotna, a ojciec nie żyje. Obecnie utrzymują się wyłącznie z emerytury dziadka, toteż nie są w stanie ponieść tak ogromnego wydatku, jakim jest opłata w wysokości 5 tysięcy euro.

W związku z tym proszę Panią Minister o informację, czy Ministerstwo może pomóc w uzyskaniu stypendium dla Joanny Tebin.

Z wyrazami szacunku
Jarosław Lasecki
senator RP

Warszawa, dnia 09.07.2007 r.

Pan
Bogdan Borusewicz
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Jarosława Laseckiego, w sprawie pomocy finansowej dla Pani Joanny T., uczennicy Liceum Ogólnokształcącego w Kamienicy Polskiej, w związku z otrzymaniem przez ww. nominacji na stypendium, z przykrością informuję, że Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej nie posiada środków, które można byłoby przeznaczyć na wsparcie finansowe stypendysty.

Takich środków, zgodnie z pismem przekazanym do Departamentu Pomocy i Integracji Społecznej w MPiPS z dnia 29 czerwca br. znak DKOS-I/KW-532-28/07 przez Departament Kształcenia Ogólnego i Specjalnego, nie posiada również Ministerstwo Edukacji Narodowej. Ponadto informuję, że Minister Edukacji Narodowej nie uczestniczy w kwalifikowaniu kandydatów na stypendystów Towarzystwa Szkół Zjednoczonego Świata. Towarzystwo działa całkowicie niezależnie i poza Ministerstwem Edukacji Narodowej.

Zadania związane z oświatą i pomocą społeczną realizowane są przede wszystkim przez samorządy gminne i powiatowe. W związku z powyższym, Pani Joanna T. powinna zwrócić się z prośbą o udzielenie przedmiotowego wsparcia do władz lokalnych lub do organizacji pozarządowych, działających w tym zakresie (m. in. organizujących programy stypendialne, których celem jest też materialne wsparcie zdolnej młodzieży). Takiej pomocy mogą również udzielić instytucje zajmujące się działalnością charytatywną.

Z poważaniem

MINISTER

z up.

Mirosław Mielniczuk

SEKRETARZ STANU