Oświadczenie złożone
przez senatora Stanisława Iwana
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra gospodarki Waldemara Pawlaka
Szanowny Panie Premierze!
Wprowadzone w sierpniu 2007 r. regulacje prawne nałożyły na importerów gazu, bez żadnego okresu przejściowego, obowiązek utrzymania odpowiednich zapasów magazynowych gazu ziemnego składowanego na terenie Polski. Powoduje to ograniczenia i dyskryminację działającej na terenie województwa lubuskiego firmy gazowniczej Media Odra Warta, której udziałowcami są Związek Międzygminny "Odra Warta" oraz inwestor niemiecki. Gaz sprowadzany jest z terytorium Niemiec i tam też, w pobliżu granicy z Polską, spółka posiada dostęp do magazynów gazu.
W okresie swego istnienia spółka wybudowała ponad 100 km gazociągu na terenie trzydziestu gmin województwa lubuskiego, gdzie nie ma infrastruktury PGNiG. Zasila ona również zakłady przemysłowe położone na terenie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej - K-SSSE. Zapotrzebowanie na gaz znacznie przekracza 50 milionów m3. Skutek jest taki, że spółka nie może przyłączać kolejnych klientów, zarówno indywidualnych, jak i instytucjonalnych. Już nastąpiły rezygnacje inwestorów, nie tylko w obrębie K-SSSE.
Sytuacja taka, jak stwierdza się między innymi w apelu Sejmiku Województwa Lubuskiego, w sposób bardzo negatywny oddziałuje na rozwój regionu, a tym samym poszczególnych gmin, na możliwość tworzenia nowych miejsc pracy. Powoduje też zmniejszenie dochodów z działalności gospodarczej, co negatywnie wpływa na poziom życia mieszkańców regionu.
Zwracam się do Pana Premiera o podjęcie pilnych działań zmierzających do zmiany sytuacji prawnej w taki sposób, aby umożliwić pełne zaopatrzenie w gaz obszarów zaopatrywanych przez MOW, jest to bowiem około 35% powierzchni województwa. Chodzi o zwiększenie maksymalnego limitu, przy którym nie są wymagane zbiorniki, do poziomu co najmniej 100 milionów m3 lub uznanie za wyczerpujące wymagania prawne zbiorników na terenie Niemiec, czyli zjednoczonej Europy.
Z wyrazami szacunku
Stanisław Iwan
Oświadczenie złożone
przez senatora Stanisława Iwana
Oświadczenie skierowane do ministra rolnictwa i rozwoju wsi Marka Sawickiego
Szanowny Panie Ministrze!
Uprzejmie informuję, że otrzymałem od pana Seweryna Szymańskiego, przewodniczącego Sejmiku Województwa Lubuskiego, stanowisko Sejmiku Województwa Lubuskiego z dnia 11 lutego 2008 r. w sprawie skutków ustawy zakazującej stosowania roślin transgenicznych, GMO, w paszach dla zwierząt.
Stwierdza się w nim, że zakaz ten stawia polskich hodowców i wytwórców w trudnej sytuacji, gdyż cała Unia Europejska bazuje na tańszym surowcu, jakim są rośliny genetycznie modyfikowane. Zakaz może doprowadzić do wyparcia naszych producentów z polskiego rynku, a konsumenci i tak będą kupować importowaną żywność wyprodukowaną na bazie roślin transgenicznych. Skutki ekonomiczne wprowadzenia zakazu mogą być inne niż oczekiwane przez twórców ustawy. Sejmik stwierdza, że wprowadzona regulacja prawna stoi w sprzeczności z prawodawstwem unijnym, co stanowi zagrożenie zastosowania sankcji wobec Polski.
Sejmik Województwa Lubuskiego wyraża pogląd, że zastosowanie zakazu tylko w Polsce nie uchroni naszych konsumentów przed spożywaniem produktów GMO, a skutki ekonomiczne będą znaczne. Lepszym rozwiązaniem byłby bezwzględny nakaz znakowania żywności wyprodukowanej z produktów GMO, tak aby każdy konsument mógł dokonać świadomego wyboru.
Z wyrazami szacunku
Stanisław Iwan
Oświadczenie złożone
przez senator Małgorzatę Adamczak
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra spraw wewnętrznych i administracji Grzegorza Schetyny
Szanowny Panie Ministrze!
Jeszcze w grudniu 2007 r. szkolne telefoniczne centralki alarmowe w szkołach kościańskich w razie alarmu wyprowadzały automatyczny sygnał o alarmie na numer dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w Kościanie. Tak było w I Liceum Ogólnokształcącym, Zespole Szkół Nr 1, Zespole Szkół Nr 2 i Zespole Szkół Nr 3. W razie włączenia się alarmu automatyczna informacja telefoniczna o wtargnięciu do szkoły docierała najpierw do policji, a następnie do pozostałych zainteresowanych.
W pierwszej połowie grudnia do szkół trafiło pismo z policji cofające uprzednio wyrażoną zgodę na wyprowadzenie automatycznego sygnału na numer dyżurnego komendy policji, a jednocześnie zobowiązujące dyrektorów szkół do odłączenia istniejących automatycznych wyprowadzeń sygnału. Szkoły dostosowały się do przedstawionych żądań. Obecnie, w razie wystąpienia określonego zdarzenia, dyrektor może drogą telefoniczną poinformować policję o tym fakcie.
Wprowadzone ograniczenie pogarsza bezpieczeństwo zarówno budynku szkolnego, jak i osób interweniujących w sytuacji alarmu (dyrektor, inni pracownicy szkoły). W nowych okolicznościach osoba dokonująca włamania będzie wiedziała, że policja nie pojawi się jako pierwsza, a osoby interweniujące zazwyczaj nie posiadają technicznych możliwości zatrzymania sprawcy. Zanim dyrektor zadzwoni na policję, musi zorientować się, jakie zdarzenie miało miejsce. Opóźnia to czas reakcji i naraża osoby interweniujące na agresję przestępcy. Rozwiązaniem alternatywnym może być zamówienie przez szkołę odpowiedniej usługi u firmy ochroniarskiej (a w takiej firmie zazwyczaj po godzinach pracują policjanci) i opłacenie tej usługi. Decyzja policji może także ośmielić potencjalnych przestępców.
Proszę o wyjaśnienie, czym została umotywowana decyzja wielkopolskiego komendanta wojewódzkiego policji oraz komendanta głównego policji. Czy istnieją jakieś przeszkody, które uniemożliwiają opisany kontakt?
Proszę o dogłębną analizę zaistniałej sytuacji i wyczerpującą odpowiedź.
Do wiadomości:
- wielkopolski komendant wojewódzki policji,
- komendant główny policji,
- komendant powiatowy policji w Kościanie.
Z wyrazami szacunku
Małgorzata Adamczak
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Stanisława Jurcewicza
Oświadczenie skierowane do minister rozwoju regionalnego Elżbiety Bieńkowskiej
Wielce Szanowna Pani Minister!
Po zapoznaniu się ze zweryfikowaną listą projektów kluczowych Programu Operacyjnego "Infrastruktura i Środowisko", proszę o podane przyczyn usunięcia przedsięwzięć dotyczących zapewnienia bezpieczeństwa powodziowego Dolnemu Śląsku i na Dolnym Śląsku, na przykład:
- modernizacji Wrocławskiego Węzła Wodnego,
- ochrony od powodzi Kotliny Kłodzkiej,
- modernizacji zbiornika Nysa na Nysie Kłodzkiej,
- poprawy stanu ochrony przeciwpowodziowej Lewina Brzeskiego na Nysie Kłodzkiej,
- poprawy odpływu wód powodziowych w okresie zimowym z jeziora Dąbie.
W wyniku weryfikacji nie znalazły się na liście także projekty dotyczące gospodarki odpadami i gospodarki wodno-ściekowej. Również bardzo zaskakujące jest to, iż województwo dolnośląskie, jako jedno z nielicznych, zostało pozbawione największej liczby projektów.
Mam jednak nadzieję, że ministerstwo ponownie przeanalizuje projekty dotyczące województwa dolnośląskiego, uwzględniając szczególnie przedsięwzięcia w zakresie bezpieczeństwa powodziowego oraz gospodarki odpadami i gospodarki wodno-ściekowej, z nadaniem im wysokiego priorytetu.
Z wyrazami szacunku
Stanisław Jurcewicz
Oświadczenie złożone
przez senatora Bohdana Paszkowskiego
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska
Od listopada ubiegłego roku mieszkańców Podlasia bulwersowała informacja o zamiarze likwidacji przez Krajową Spółkę Cukrową SA w Toruniu cukrowni w Łapach, co stanowi część planów restrukturyzacji rynku cukru w Polsce.
Cukrownia Łapy jest jednym z największych zakładów pracy przetwórstwa rolno-spożywczego w tej części północno-wschodniej Polski. Pod względem techniczno-technologicznym cukrownia należy do najnowocześniejszych w Polsce - zainstalowane są w niej urządzenia światowych, renomowanych firm szwedzkich i niemieckich, spełniające najwyższe standardy. Ponadto w zakładzie zatrudnionych jest prawie trzystu pracowników, a w sezonie skupu liczba pracowników zwiększa się dwukrotnie. Z cukrownią w Łapach współpracują ponad dwa tysiące plantatorów buraka cukrowego.
Jak się okazało, w KSC rzeczywiście powstał plan restrukturyzacji, który przewidywał między innymi likwidację upraw buraków cukrowych w województwie podlaskim oraz wyłączenie z produkcji cukru cukrowni w Łapach. Plan ten, mimo protestów społecznych i niejasności, jakie wzbudził wśród zainteresowanych tym tematem parlamentarzystów, a także mimo braku zgody ministerstwa rolnictwa oraz ministerstwa skarbu (tak wynika z informacji PAP), został zatwierdzony przez władze spółki, które 22 stycznia bieżącego roku złożyły do Agencji Rynku Rolnego wniosek o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej ze środków Unii Europejskiej. W dniu 29 lutego bieżącego roku walne zgromadzenie spółki dokonało zmian w Zarządzie i Radzie Nadzorczej KSC.
W związku z zaistniałymi okolicznościami zwracam się o wyjaśnienie następujących kwestii.
Jakie były powody dokonania zmian we władzach spółki? Czy miały one związek ze sposobem realizacji restrukturyzacji przedsiębiorstwa, w tym z zamiarem likwidacji upraw buraka cukrowego i produkcji cukru w województwie podlaskim?
Czy możliwa jest zmiana decyzji o likwidacji upraw buraka cukrowego i produkcji cukru w cukrowni w Łapach, mimo uprzedniego zatwierdzenia przez władze KSC planu restrukturyzacji oraz złożenia do Agencji Rynku Rolnego wniosku o pomoc restrukturyzacyjną na kwotę 78,6 miliona euro?
Ze swej strony proszę o podjęcie działań mających na celu uratowanie upraw buraka cukrowego w województwie podlaskim oraz produkcji cukru w cukrowni w Łapach, gdyż powody zamiaru ich likwidacji, które podane zostały w planie restrukturyzacji, są nieprzekonywające i niejednoznaczne.
Konieczność zmniejszenia upraw buraków i produkcji cukru w Polsce określona została przez Komisję Europejską i wynika z reformy tego rynku w Unii Europejskiej.
W związku z tym proszę o odpowiedź, czy obecnie zostały podjęte lub są przygotowywane przez władze Unii Europejskiej inne decyzje, na podstawie których Polska będzie zmuszona do podjęcia w innych sektorach upraw i produkcji rolno-spożywczej czy przemysłowej działań zmierzających do zmniejszenia bądź likwidacji istniejącej wytwórczości. Jeżeli tak, to jakie kroki są i będą podejmowane w celu uniknięcia dotkliwych skutków społecznych i gospodarczych oraz w celu przygotowania adresatów tych decyzji do ich realizacji, tak aby uniknąć zamieszania, jakiego świadkami byliśmy i jesteśmy w odniesieniu do restrukturyzacji rynku cukrowego w Polsce.
Bohdan Paszkowski
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Bohdana Paszkowskiego
Oświadczenie skierowane do ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego
Wejście Polski pod koniec ubiegłego roku do strefy Schengen spowodowało nowe regulacje prawne dotyczące ruchu granicznego z Republiką Białorusi. Z uwagi na konieczność posiadania przez obywateli białoruskich podczas wjazdu do Polski wiz, których koszt wydania jest znaczny, obserwujemy wyraźne zmniejszenie ruchu osobowego na granicy polsko-białoruskiej. Jest to odczuwane przez mieszkańców województwa podlaskiego, a w szczególności przez środowiska gospodarcze i samorządowe, które publicznie wyrażają swoje obawy co do rozwoju kontaktów gospodarczych, handlowych i kulturalnych, także w ramach współpracy transgranicznej. Postulowane są działania mające ułatwiać ruch graniczny, do postulatów tych dołączam się z uwagi na duże znaczenie kontaktów polsko-białoruskich dla województwa podlaskiego.
W związku z tym proszę o wyjaśnienie, jakie kroki podejmuje Ministerstwo Spraw Zagranicznych w związku z zaistniałą sytuacją. Czy dokonywana jest analiza ruchu osobowego i towarowego na granicy z Republiką Białorusi po wejściu Polski do strefy Schengen, a jeśli tak, to jakie są wnioski? Ponadto proszę o odpowiedź, czy obecnie prowadzone są ze stroną białoruską rozmowy w sprawie uzgodnień, umów o ruchu granicznym, w szczególności dotyczących ruchu osobowego, w tym małego ruchu granicznego. Jeżeli tak, to jakie są ich rezultaty i przewidywane ewentualne terminy ich wejścia w życie. Proszę też o wyjaśnienie, czy możliwe jest, w ramach obowiązujących polskich uwarunkowań, zmniejszenie w odniesieniu do obywateli Białorusi opłat za uzyskiwanie wiz wjazdowych do Polski.
Bohdan Paszkowski
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Bohdana Paszkowskiego
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska
W ostatnim okresie w naszym kraju byliśmy świadkami protestów różnych grup zawodowych, których głównym postulatem była podwyżka wynagrodzeń. Część tych protestów dotyczyła grup finansowanych z budżetu państwa.
Z uwagi na dokonane przez rząd ustalenia dotyczące podwyższenia wynagrodzeń niektórym grupom zawodowym finansowanym z budżetu państwa, zwracam się z prośbą o wyjaśnienie, w jaki sposób i kiedy dokonana zostanie przewidziana w budżecie państwa na rok 2008 podwyżka wynagrodzeń dla pracowników państwowej sfery budżetowej w poszczególnych działach oraz czy nie zajdzie konieczność korekty przewidzianych środków w ramach budżetów poszczególnych dysponentów części budżetowych.
Ponadto, mając świadomość występujących nieracjonalności w wynagradzaniu pracowników państwowej sfery budżetowej, polegających w szczególności na nieuzasadnionych różnicach w wysokości wynagrodzeń osób o tych samych kwalifikacjach i podobnych zadaniach, ale pracujących w różnych instytucjach, zwracam się z prośbą o wyjaśnienie, czy prowadzone są analizy systemu płac w państwowej sferze budżetowej oraz czy planowane jest wprowadzenie w nim zmian.
Bohdan Paszkowski
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Bohdana Paszkowskiego
Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka
Przez województwo podlaskie przebiega kilka ważnych dróg krajowych łączących przejścia graniczne z Litwą i Białorusią z resztą naszego kraju oraz z zachodnimi i południowymi sąsiadami. Stan tych dróg jest zły, są one nieprzystosowane do występującego tam ruchu tranzytowego oraz wewnętrznego. Co do dróg krajowych o nrach 8, 19, 58, 61, 62, 63, 64, 65 i 66, przygotowane zostały na lata 2008-2015 przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad plany ich modernizacji i przebudowy, etapowane na różnych odcinkach. W związku z powyższym proszę o wyjaśnienie, czy realizacja tych planów przebiega dotychczas zgodnie z zamierzeniami oraz czy są i będą zapewnione środki finansowe niezbędne na ich wykonanie. W szczególności konieczna jest realizacja połączenia Białegostoku z Warszawą, stąd też mój wniosek o zwrócenie na to uwagi, o priorytetową realizację zamierzeń mających na celu dostosowanie tej drogi do standardów drogi ekspresowej.
Bohdan Paszkowski
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Jana Wyrowińskiego
Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedak
Szanowna Pani Minister!
Według opublikowanego niedawno raportu Komisji Europejskiej po raz kolejny potwierdziło się niechlubne przodownictwo Polski ze względu na ubóstwo dzieci. Z zebranych przez Europejski Urząd Statystyczny danych wynika, że zgodnie ze stosowanymi w raporcie kryteriami w biedzie lub na skraju ubóstwa żyje w naszym kraju 26% dzieci, podczas gdy średnia dla krajów europejskich wynosi 19%.
W związku z tak alarmującym stanem rzeczy pozwolę sobie zadać Pani Minister następujące pytania.
Jakie działania zamierza podjąć ministerstwo, aby istotnie ograniczyć rozmiary ubóstwa wśród dzieci?
Czy nie należałoby sprawie walki z ubóstwem dzieci nadać najwyższego priorytetu i wzorem brytyjskiego "Children First" przygotować i wdrożyć specjalnego programu w tym zakresie?
Jak na tle raportu ocenia Pani skuteczność dotychczasowych działań ministerstwa zmierzających do poprawy sytuacji dzieci cierpiących biedę?
Byłbym także zainteresowany informacjami na następujący temat.
Czy ministerstwo analizuje stan ubóstwa wśród dzieci według tej samej metodologii co Komisja Europejska na potrzeby swojego raportu?
Czy ministerstwo udostępniało w jakikolwiek sposób posiadane przez siebie dane autorom raportu?
Czy kryteria stosowane w raporcie stosowane są również do analizy sytuacji społecznej dokonywanej na potrzeby resortu?
Z wyrazami szacunku
Jan Wyrowiński
Oświadczenie złożone
przez senatora Mieczysława Augustyna
Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedak
Zmiany zasad finansowania domów pomocy dokonane w wyniku przyjęcia nowej ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. w art. 155 określiły sposób naliczania dotacji państwa za pobyt mieszkańców domów pomocy społecznej skierowanych do tych placówek przed 1 stycznia 2004 r. W ust. 2 jako podstawę wyliczenia tej dotacji przywołuje się przepisy z art. 87 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. W myśl tego artykułu powiat otrzymuje dotację w wysokości średniego miesięcznego kosztu pobytu mieszkańców w danym województwie pomniejszonego o wielkość odpłatności własnych mieszkańców i podzielonego przez liczbę mieszkańców w domach pomocy tego województwa. Przy czym dotacja ta nie może być wyższa niż rzeczywisty aktualny koszt pobytu mieszkańca w danym domu pomocy społecznej. Dla mieszkańców przyjętych po 1 stycznia 2004 r. odpłatność jest równa rzeczywistemu kosztowi pobytu i pokrywana z odpłatności mieszkańców domów pomocy oraz ich rodzin lub gmin.
Przywołana sytuacja prawna powoduje często, że w jednej placówce przebywają osoby w odniesieniu do których odpłatność jest zróżnicowana, choć korzystają one z takich samych usług. W bardzo wielu przypadkach dotacja na mieszkańców przyjmowanych na tak zwanych starych zasadach jest niższa od obecnie wyliczanej i określanej przez powiat na nowych zasadach, a następnie ogłaszanej przez wojewodę. Jest to w moim przekonaniu niezasadne i niesprawiedliwe.
Wojewodowie dysponują informacją o prawdziwych kosztach pobytu w poszczególnych domach, zatem mogliby przekazywać środki w wysokości rzeczywistych kosztów. Z danych tych korzystają jednak tylko po to, aby nie przekroczyć wysokości dotacji do tych domów, które mają koszt niższy od średniej. Co więcej, wojewodowie dysponują niejednokrotnie środkami niewykorzystanymi z powodu trudnej do przewidzenia liczby zgonów mieszkańców, bowiem nowo przyjmowani mają już naliczaną odpłatność na innych zasadach. Wprawdzie zgodnie z art. 155 ust. 2 wojewoda może podwyższyć dotację o 20%, jednak jest to przepis o charakterze fakultatywnym, wymagający spełnienia bliżej nieokreślonych warunków - dotacja taka może też być pomniejszona.
Zważywszy na bardzo trudną sytuację finansową domów pomocy społecznej, a także na konstytucyjną zasadę równości i sprawiedliwości, należałoby pilnie zmienić uregulowania w odniesieniu do odpłatności za pobyt mieszkańców domów pomocy przyjętych przed 1 stycznia 2004 r. Nie może być przecież tak, że nowo przyjmowani mieszkańcy domów de facto dopłacają do pobytu wcześniej przyjętych w przypadku, gdy dotacja wojewody nie pokrywa rzeczywistych kosztów pobytu.
Proszę o poinformowanie, jak Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej zamierza uregulować kwestię odpłatności za pobyt mieszkańców przyjętych na starych zasadach, tak aby ta odpłatność pokrywała rzeczywiste koszty ich pobytu w placówkach.
Mieczysław Augustyn
Oświadczenie złożone
przez senatora Piotra Kaletę
Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka
Panie Ministrze!
W związku z otrzymanym apelem od samorządów gminnych południowej Wielkopolski oraz samorządu powiatu kępińskiego, dotyczącym budowy obwodnicy dla Kępna, Baranowa i pozostałych gmin powiatu kępińskiego, ciągu drogi krajowej S11 oraz budowy drogi krajowej S8 przez teren gmin Perzów, Bralin i Kępno, przedstawiam następujące oświadczenie.
Drogi te mają kluczowe znaczenie dla województwa wielkopolskiego i gmin leżących wzdłuż nich. Jest to przedsięwzięcie konieczne i potrzebne. Dla mnie jako senatora okręgu kalisko-leszczyńskiego ma znaczenie stan infrastruktury południowej Wielkopolski.
W 2012 r. Polska i Ukraina będą organizatorami Euro 2012, w związku z czym większość środków przeznaczonych na infrastrukturę jest przydzielana miastom będącym gospodarzami tych mistrzostw. Rodzi się zatem pytanie, w jaki sposób Ministerstwo Infrastruktury zamierza zrównoważyć szanse rozwoju gmin i miast, których drogi nie znalazły się w projekcie budżetu na najbliższe lata.
W związku z tym pragnę zapytać, jak w najbliższym czasie wyglądają plany inwestycyjne dotyczące dróg S11 i S8 w Wielkopolsce? Czy istnieje możliwość wpisania tych dróg do rezerw budżetowych w projektach budżetów na następne lata?
Z poważaniem
Piotr Kaleta
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Piotra Kaletę
Oświadczenie skierowane do minister rozwoju regionalnego Elżbiety Bieńkowskiej
Pani Minister!
Na moje ręce zostało przekazane stanowisko Polskiej Izby Przemysłu Targowego w sprawie instrumentów wsparcia polskiego eksportu, w tym dofinansowania polskich wystąpień na targach zagranicznych, ułatwień wizowych dla przedstawicieli biznesu z krajów spoza Unii Europejskiej oraz podatku VAT dla usług świadczonych wystawcom zagranicznym w Polsce przez polskie podmioty gospodarcze.
W uzasadnieniu czytamy, że Polska Izba Przemysłu Targowego szacuje, że brak decyzji w zakresie dofinansowania polskich wystąpień na targach zagranicznych oraz w zakresie ułatwień wizowych dla przedstawicieli biznesu z krajów spoza Unii Europejskiej spowoduje trzydziestoprocentowy spadek aktywności polskich firm na targach zagranicznych oraz zmniejszenie udziału handlowców z Białorusi i Ukrainy na targach krajowych. Dwudziestodwuprocentowa stawka VAT doliczana do usług przez polskich usługodawców i związana z tym długotrwała procedura zwrotu zachęca zagranicznych wystawców uczestniczących w targach w Polsce do zlecania budowy i aranżacji stoisk podmiotom zagranicznym, a nie polskim, co spowoduje efekt zerowy dla polskiego skarbu.
Biorąc pod uwagę przedstawione argumenty, zwracam się do Pani Minister o zainteresowanie tą problematyką kierownictw resortów gospodarki oraz rozwoju regionalnego w celu wzmożenia prac, opracowania i opublikowania stosownych dokumentów.
Z poważaniem
Piotr Kaleta
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Andrzeja Grzyba
Oświadczenie skierowane do ministra środowiska Macieja Nowickiego
Zwracam się z prośbą o uwzględnienie w budżecie państwa na rok 2009 środków finansowych przeznaczonych na konserwację i utrzymanie oraz modernizację systemu melioracji wodnych podstawowych, stanowiącego jednocześnie system ochrony przeciwpowodziowej Żuław Wiślanych. Na rozwój tego regionu w ramach projektów Unii Europejskiej są zaplanowane środki finansowe wymagające udziału własnego budżetu województwa pomorskiego, ale jest to dalece niewystarczające w stosunku do potrzeb. Ten w większej części depresyjne położony, malowniczy teren zagrożony jest powodziami i wymaga znacznie większej ilości środków finansowych.
Uzasadnienie. Żuławy Wiślane są unikatową w skali kraju i kontynentu enklawą środowiska naturalnego, posiadającą niezwykłe walory historyczne, agroturystyczne i duże znaczenie społeczno-gospodarcze. Utrzymanie i modernizacja systemu osłony przeciwpowodziowej Żuław jest podstawowym warunkiem dalszego zabezpieczenia gospodarki i ludzi przed ogromnymi stratami, przyrody przed degradacją oraz powstrzymania procesu peryferyzacji tego obszaru, w tym zahamowania rozwoju społeczno-ekonomicznego.
Mając na uwadze powyższe, proszę przyjrzeć się poruszonej przeze mnie sprawie oraz poczynić odpowiednie kroki prawne i podjąć odpowiednie decyzje. Jednocześnie proszę poinformować mnie o wszelkich czynnościach podjętych w powyższej sprawie.
Andrzej Grzyb
Oświadczenie złożone
przez senatora Lucjana Cichosza
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska
Wejście Rzeczypospolitej Polskiej do strefy Schengen wpływa na ograniczenia w nawiązywaniu i dynamizowaniu współpracy partnerskiej między mieszkańcami Polski, Ukrainy i Białorusi. W konsekwencji może to prowadzić do zwiększenia barier ekonomicznych i kulturowych. Dziś obserwujemy realne utrudnienia dla obywateli państw sąsiadujących z naszym regionem w przekraczaniu granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej. W tej sytuacji, mając na uwadze dotychczasowe dobre stosunki międzyludzkie i partnerską współpracę mieszkańców terenów przygranicznych Rzeczypospolitej Polskiej, Ukrainy i Republiki Białorusi, dostrzegam konieczność podjęcia inicjatywy odpowiedniego uregulowania ustawodawstwa w kwestii małego ruchu granicznego między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą i Republiką Białorusi.
W trosce o rozwój dobrosąsiedzkich stosunków z partnerami ze strony ukraińskiej i białoruskiej oraz o wartości, jakie niesie ze sobą współpraca między wspólnotami obszarów przygranicznych w dziedzinie rozwoju regionów, zwracam się do pana premiera z prośbą o wprowadzenie ułatwień w przekraczaniu granicy państwowej przez obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, Ukrainy oraz Republiki Białorusi zameldowanych na pobyt stały lub czasowy w miejscowościach położonych w pasach małego ruchu granicznego, uznanie za pasy małego ruchu granicznego obszarów o szerokości 50 km położonych po obydwu stronach granicy państwowej, włączenie do małego ruchu granicznego przejść granicznych dostępnych dla ruchu osobowego: Sławatycze - Domaczewo, Terespol - Brześć, Dorohusk - Jagodzin, Hrebenne - Rawa Ruska, Hrubieszów - Włodzimierz Wołyński, Zosin - Uściług oraz stworzenie odrębnych przejść granicznych, przeznaczonych wyłącznie dla małego ruchu granicznego.
Jako reprezentant Lubelszczyzny, mając na uwadze stanowisko Stowarzyszenia Samorządów Euroregionu Bug skupiającego osiemdziesiąt cztery samorządy Lubelszczyzny, zależy mi szczególnie na upowszechnianiu dorobku kulturowego i tradycji społeczności przygranicznych. Z tych względów, powołując się na Europejską Konwencję Ramową o współpracy transgranicznej między wspólnotami i władzami terytorialnymi, wnoszę o uregulowanie powyższych kwestii.
Z poważaniem
Lucjan Cichosz
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Henryka Woźniaka
Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego RP Zbigniewa Ćwiąkalskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Wraz z przyspieszeniem gospodarczym kraju należy spodziewać się gwałtownego wzrostu liczby spraw z zakresu praw własności intelektualnej - praw autorskich, praw pokrewnych i praw własności przemysłowej. Biorąc pod uwagę doświadczenie zagraniczne, trzeba również zakładać wzrost liczby spraw dotyczących tej problematyki w obrocie prawnym, co automatycznie będzie się przekładało na zwiększenie liczby sporów sądowych.
W tym miejscu należy wskazać, iż cechą systemów prawnych państw członkowskich Unii Europejskiej jest postępująca specjalizacja sądów, w ramach których tworzone są specjalne wydziały lub wyodrębnione sądy zajmujące się sprawami dotyczącymi praw własności intelektualnej, bardzo skomplikowanych i wymagających od sędziego szczególnej wiedzy.
Koncepcja utworzenia sądów patentowych wychodzi naprzeciw dążeniom PO do ułatwienia działalności przedsiębiorcom. Wierzę, że jej wdrożenie w istotny sposób przyczyni się do przyspieszenia rozpoznawania spraw o dużym znaczeniu dla rozwoju gospodarczego kraju i przyczyni się do wzrostu konkurencyjności gospodarki. Kwestia ta jest również ważna w perspektywie organizowanych w Polsce Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA Euro 2012, podczas których należy się spodziewać wzrostu liczby przypadków naruszania praw własności intelektualnej. Stąd też wprowadzenie wyspecjalizowanych sądów patentowych, przynoszących dobre efekty, z pewnością spotkałby się z pozytywną oceną Unii Europejskiej.
W kontekście powyższego pragnę zapytać, czy w resorcie sprawiedliwości rozważane są plany wprowadzenia sądów patentowych, a jeśli tak, to jaki jest stan ich przygotowania.
Z uszanowaniem
Henryk Maciej Woźniak
Oświadczenie złożone
przez senatora Marka Trzcińskiego
Oświadczenie skierowane do minister edukacji narodowej Katarzyny Hall
Szanowna Pani Minister!
Zwracam się z uprzejmą prośbą o informację, czy Ministerstwo Edukacji Narodowej opracowuje plany wprowadzenia w polskiej oświacie nowego motywacyjnego systemu wynagradzania nauczycieli.
Podnoszę kwestię, iż obecne rozwiązania nie sprzyjają promowaniu dobrych i pracowitych nauczycieli oraz wychowawców, za to tworzą przeszkody do eliminowania z zawodu tych, którzy obowiązki swe wykonują w sposób nieodpowiedni.
Obowiązujące zasady, w myśl których kolejne stopnie awansu zawodowego nauczycieli powodują automatyczny wzrost wynagrodzenia, a dodatki motywacyjne, na żenująco niskim poziomie, przyznawane są przez dyrektora szkoły z zastosowaniem zgoła nieprzejrzystych kryteriów, nie spełniają swej roli.
Intencją mojego wystąpienia jest zwrócenie uwagi na konieczność wprowadzenia w szkolnictwie systemu, zgodnie z którym odpowiednio wyższe wynagrodzenie przysługiwać będzie za efektywną pracę.
Z poważaniem
Marek Trzciński
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Marka Trzcińskiego
Oświadczenie skierowane do minister edukacji narodowej Katarzyny Hall
Szanowna Pani Minister!
Zbliża się termin przeprowadzenia egzaminów maturalnych w szkołach ponadgimnazjalnych. Jak co roku, realizacja programów nauczania w klasach, w których uczniowie swój egzamin dojrzałości zdawać będą w latach następnych, ulegnie spowolnieniu. Niektóre partie materiału pozostaną dla uczniów klas drugich i trzecich nieznane. Wszystko to z powodu zaangażowania ich nauczycieli w tym czasie w przeprowadzanie egzaminów i sprawdzanie prac maturalnych. Zjawisko to przyczynia się do tego, iż faktycznie długość roku szkolnego w placówkach oświatowych, w których organizuje się egzaminy dojrzałości, ledwo przekracza osiem miesięcy.
Nie trzeba przekonywać, że skrócenie trzyletniej edukacji o cztery miesiące jest rozwiązaniem, które uznane byłoby za niedopuszczalne, gdyby przybrało formę odgórnego zarządzenia, a tak - jego funkcjonowanie w praktyce wymusiło życie, podczas gdy trudno o oficjalne stwierdzenie jego istnienia.
Negatywne konsekwencje opisanego stanu rzeczy są nieuniknione. Spotykamy się z nimi na co dzień. Są to rosnące wydatki rodziców uczniów na uzupełnianie braków w wiedzy wymaganej do zdania egzaminu dojrzałości, frustracja ambitnej młodzieży, pozostawiające wiele do życzenia wyniki matur oraz alarmujące raporty władz wyższych uczelni o spadku poziomu wykształcenia przyszłych studentów.
Zwracam się z zapytaniem, czy resort edukacji dostrzega potrzebę i konieczność przeciwdziałania nienależytemu wywiązywaniu się przez państwo z obowiązków wobec swych obywateli, którzy dążą do uzyskania wykształcenia gwarantującego komfort podjęcia nauki w szkołach wyższych.
Intencją moją jest wskazać na rangę zagadnienia, które - w razie nieznalezienia odpowiedniego rozwiązania - odbije się negatywnie na rozwoju społecznym naszego kraju.
Z poważaniem
Marek Trzciński
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Marka Trzcińskiego
Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedak
Szanowna Pani Minister!
Zwracam się z prośbą o uwzględnienie w pracach nad projektowaną nowelizacją kodeksu pracy konieczności wsparcia pracownic w ciąży oraz możliwości usunięcia regulacji, których skutkiem jest występowanie sprzeczności pomiędzy interesami kobiet w ciąży a sferą praw i obowiązków ich pracodawców.
Obecne rozwiązania ustawowe w naturalny sposób przyczyniają się do powstawania sytuacji konfliktowych, niejednokrotnie determinując odkładanie przez kobiety decyzji o zajściu w ciążę. Zjawisko to nie współgra z deklarowaną przez państwo polityką prorodzinną.
Środowisko pracodawców postuluje przejęcie przez państwo obowiązku wypłacania ciężarnym pracownicom świadczeń chorobowych z tytułu zatrudnienia w razie ich niezdolności do pracy z powodu ciąży.
Ze swej strony za godne uwagi uważam przyznanie pracownicom w okresie ciąży prawa do limitowanego urlopu na żądanie, finansowanego z ubezpieczenia społecznego. Regulacja taka z jednej strony zdjęłaby niepożądane odium z ciężarnej pracownicy w oczach niejednego pracodawcy, z drugiej zaś uchroniłaby pracownice od konieczności podejmowania częstokroć etycznie niejednoznacznych i dokuczliwych dla nich samych starań o zwolnienia lekarskie w stanach niekorzystnego samopoczucia.
W moim rozumieniu wzięcie tych propozycji pod uwagę, a zwłaszcza nazwanie rzeczy po imieniu, gdy idzie o urlop na żądanie, pociągnie za sobą zracjonalizowanie, a nie zwiększenie świadczeń z ubezpieczenia społecznego na rzecz pracownic w ciąży. Przyczyni się również do eliminacji praktyk dyskryminujących młode kobiety ze względu na ich specyficzną rolę w społeczeństwie, będzie rozwiązaniem ułatwiającym życie zarówno im, jak i ich pracodawcom.
Z poważaniem
Marek Trzciński
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Marka Trzcińskiego
Oświadczenie skierowane do prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia Jacka Paszkiewicza
Zwrócono moją uwagę na dramatyczną sytuację czteroletniego Szymona z Goszczanowa w powiecie sieradzkim, który w związku z wykryciem u niego nowotworu złośliwego poddawany jest chemioterapii w Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Rodzicom, chwytającym się wszelkich sposobów na uratowanie dziecku życia, z ogromnym trudem przychodzi ponoszenie wydatków na dojazdy z synem do Warszawy na zabiegi. Matka chorego chłopca zajmuje się nadto młodszym dzieckiem. Cykliczność podróży uniemożliwia także ojcu dziecka utrzymanie stałego zatrudnienia. Władze samorządowe i lokalna społeczność nie szczędzą wysiłków celem udzielenia tej rodzinie niezbędnego wsparcia, jednak pomoc ta okazuje się niewystarczająca.
Zasadne jest w tej sytuacji postawienie pytania, czy istotnie Narodowy Fundusz Zdrowia nie znajduje podstawy do pokrycia kosztów przejazdów chorego dziecka na zabiegi do Warszawy i z powrotem. Nie może budzić wątpliwości fakt, że skuteczność wysiłków rodziców dziecka oraz efektywność kosztów ponoszonych na jego leczenie przez NFZ zależy przecież od kompleksowości i systematyczności terapii. Brak środków na kolejny dojazd dziecka do szpitala może zatrzymać postęp leczenia, a tym samym przyczynić się do zmarnotrawienia wydatkowanych wcześniej środków.
Dbałość o publiczną kasę przemawia za uczynieniem każdego takiego przypadku przedmiotem nie tylko leczenia; to jest także zagadnienie o charakterze logistyczno-organizacyjnym.
Mając na względzie powtarzalność tego rodzaju sytuacji, występuję niniejszym z wnioskiem o rozpatrzenie przytoczonego opisu jako podstawy do koniecznego wprowadzenia odpowiedniego rozwiązania systemowego.
Z poważaniem
Marek Trzciński
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Marka Trzcińskiego
Oświadczenie skierowane do minister edukacji narodowej Katarzyny Hall
Szanowna Pani Minister!
W poszukiwaniach recept na poprawę efektywności nauczania w polskim szkolnictwie upowszechnia się spostrzeżenie, iż idea klas profilowanych w szkołach ponadgimnazjalnych nie gwarantuje rozwoju uczniom utalentowanym. Klasy tego rodzaju grupują częstokroć młodzież różnicą się od siebie zasadniczo umiejętnościami i zainteresowaniami, a prawa zbiorowości nie sprzyjają ujawnianiu się jednostek istotnie zdolnych. Jeśli dodać do tego spotykaną wśród nauczycieli, dyktowaną wieloma względami, postawę niewykraczania ponad przeciętność, to trudno o konstatację, iż system oświaty w Polsce nastawiony jest na promowanie konkurencyjności jako zasady wszelkiego postępu.
Zwracam się z zapytaniem, czy resort edukacji rozważa, a jeżeli nie, to czy uznaje to za wskazane, wdrożenie w gimnazjach oraz szkołach ponadgimnazjalnych rozwiązań zapewniających uczniom, poza minimum ogólnym, wybór przedmiotów kierunkowych oraz nauczyciela.
Wskazuję, iż opcja tego rodzaju nie może nie przyczynić się do zmotywowania nauczycieli do pracy odpowiadającej oczekiwaniom społecznym. Pozwoli ona uczniom na ujawnienie talentów, a nadawszy sens pracy nauczycieli, stworzy płaszczyznę dla odpowiednio motywacyjnego systemu wynagradzania.
Pragnę tym samym uzyskać potwierdzenie, że wprowadzenie możliwości wyboru przedmiotów i ich wykładowców, począwszy od szkół ponadpodstawowych, przyczyni się walnie do ograniczenia rynku korepetycji, dając nauczycielom pole do wypełniania ich misji tam, gdzie ich miejsce, czyli w szkołach, gwarantując im przy tym także satysfakcję finansową.
Z poważaniem
Marek Trzciński
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Eryka Smulewicza
Oświadczenie skierowane do minister zdrowia Ewy Kopacz
Moje oświadczenie dotyczy wyjaśnienia w sprawie opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, udzielonego przez Ministerstwo Zdrowia dnia 13 listopada 2007 r.
Z wyjaśnienia tego wynika, że - w myśl art. 82 ust. 3, w związku z ust. 5 tego samego artykułu ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 r. - jeżeli przedsiębiorca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w różnych formach, to powstaje zbieg tytułów uzyskania przychodów, zaś obowiązek odprowadzenia składki na ubezpieczenie zdrowotne powstanie z chwilą, gdy przedsiębiorca osiągnie przychody z obu tych tytułów. Jeżeli zaś przedsiębiorca, będąc osobą fizyczną, prowadzi działalność gospodarczą na podstawie jednego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, to mamy do czynienia z jedną formą prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem uzyskuje on przychody z jednego tytułu, co oznacza, że składka na ubezpieczenie zdrowotne opłacana jest tylko z tego tytułu. Ponadto, zgodnie z art. 82 ust. 2, w związku z art. 66 ust. 1 wspomnianej ustawy, jeżeli ubezpieczony osiąga przychody z więcej niż jednego tytułu, z którego wynika obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego - na przykład osoba będąca pracownikiem będzie również prowadzić działalność gospodarczą - składkę opłaca się od każdego z tych tytułów odrębnie.
Opisana sytuacja jest z całą pewnością niekorzystna dla osób prowadzących kilka różnych działalności gospodarczych lub pracujących także poza prowadzoną działalnością. Powstaje zatem pytanie, czy Ministerstwo Zdrowia ma zamiar podjąć kroki, które doprowadziłyby do zmiany obowiązujących przepisów tak, aby osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w różnych formach i osoby zatrudnione także poza prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą nie były zmuszone do uiszczania składki na ubezpieczenie zdrowotne z kilku różnych tytułów jednocześnie.
Z poważaniem
Eryk Smulewicz
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Eryka Smulewicza
Oświadczenie skierowane do ministra rolnictwa i rozwoju wsi Marka Sawickiego
Mój wniosek dotyczy Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, działania 1.5. "Modernizacja gospodarstw rolnych".
W ramach tego działania osoby prowadzące działalność rolniczą mogą otrzymać wsparcie między innymi na zakup i instalację maszyn i urządzeń. W związku z tym nasuwa się pytanie, jakimi kryteriami oceny parametrów (moc, wydajność itp.) planowanych do zakupienia maszyn i urządzeń będzie się kierować Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Czy jedynym kryterium będzie wielkość prowadzonego gospodarstwa, posiadanych lub dzierżawionych gruntów rolnych? A może także klasa oraz struktura posiadanych gruntów rolnych, co wydaje się szczególnie zasadne w przypadku posiadania w gospodarstwie rolnym tak zwanych gleb lekkich lub ciężkich?
Kiedy Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa opublikuje przedmiotowe kryteria, tak aby rolnicy mogli wziąć je pod uwagę przy planowaniu zakupów inwestycyjnych i podczas sporządzania wniosków o dofinansowanie?
Z poważaniem
Eryk Smulewicz
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Eryka Smulewicza
Oświadczenie skierowane do generalnego dyrektora dróg krajowych i autostrad Janusza Kopera
W nawiązaniu do wcześniej złożonego oświadczenia oraz do informacji uzyskanej od firmy Jacobs Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, która to firma powiadomiła o fakcie przygotowania koncepcji budowy nowego odcinka drogi krajowej nr 60 od węzła z ulicą Wyszogrodzką w Płocku do miejscowości Goślice, oraz materiałów do wniosku o wydanie decyzji lokalizacyjnej, tak zwana Obwodnica Północna Płocka, i przedstawieniu przedmiotowej koncepcji w styczniu bieżącego roku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, proszę o informacje, czy decyzja w tej sprawie została już podjęta, ewentualnie - kiedy zostanie podjęta.
Zwracam się także do Pana Dyrektora z wnioskiem o przyspieszenie załatwienia wszelkich procedur administracyjnych związanych z przedmiotową inwestycją w celu uzyskania jak najszybciej pozwolenia na budowę, co umożliwiałoby ubieganie się o środki zewnętrzne na realizację tejże inwestycji.
Z poważaniem
Eryk Smulewicz
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Eryka Smulewicza
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra spraw wewnętrznych i administracji Grzegorza Schetyny
Pojawiające się ostatnio sygnały o trwających pracach nad nowelizacją ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z dnia 10 kwietnia 1974 r., mających na celu uproszczenie i częściowe zniesienie obowiązku meldunkowego, nie zawierają informacji na temat zakresu planowanych zmian.
Jednym z bardziej dotkliwych utrudnień, jakie wynikają z ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z dnia 10 kwietnia 1974 r. dla osób chcących zmienić miejsce zameldowania na pobyt stały, jest obowiązek zawarty w art. 11 ust. 1, zgodnie z którym osoba zobowiązana do zameldowania się na pobyt stały przedstawia organowi gminy, właściwemu ze względu na nowe miejsce jej pobytu stałego, zaświadczenie o wymeldowaniu się z poprzedniego miejsca pobytu stałego.
W praktyce oznacza to, iż na przykład osoba zameldowana na pobyt czasowy w Warszawie, a na pobyt stały w Kielcach, w momencie, gdy zechce zameldować się na pobyt stały w Warszawie, musi udać się do Kielc wyłącznie w celu uzyskania zaświadczenia o wymeldowaniu. Mając na uwadze godziny otwarcia odpowiednich urzędów, oznacza to niejednokrotnie konieczność wzięcia dnia wolnego i pokonania dużych odległości.
Rozwiązanie takie było ze względów technicznych uzasadnione w chwili powstania ustawy, a więc w 1974 r., jednakże współczesny rozwój elektronicznych środków komunikacji, a także wprowadzenie Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) stwarzają możliwość załatwienia wyżej opisanej sprawy w jednym urzędzie, tym, w którym dana osoba chce się zameldować na nowe miejsce stałego pobytu (w opisanym przykładzie byłby to odpowiedni urząd w Warszawie). Formalności związane z wymeldowaniem się danej osoby z poprzedniego miejsca pobytu stałego urzędy mogłyby przecież załatwić w drodze wewnętrznej komunikacji, a petenci nie byliby już narażeni na koszty i trudy częstokroć kilkusetkilometrowej podróży odbywanej jedynie w celu uzyskania zaświadczenia o wymeldowaniu.
Z poważaniem
Eryk Smulewicz
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senator Jadwigę Rotnicką
Oświadczenie skierowane do sekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska Stanisława Gawłowskiego
Szanowny Panie!
W trakcie spotkań ze środowiskami samorządowymi, gospodarczymi i ekologicznymi, gdzie omawiane są zagadnienia z dziedziny ochrony środowiska, pojawiają się liczne pytania związane z szeroko pojętą gospodarką odpadami, śmieciami.
Na jednym ze spotkań z przedstawicielami Organizacji Odzysku "Grupa Zachodnia" oraz Wielkopolskiego Stowarzyszenia Badań nad Jakością poruszono zagadnienia dotyczące uregulowań prawnych w systemie odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych. Dotychczasowe efekty w tej mierze oceniono pozytywnie, wskazując, iż składa się na to system konkurujących ze sobą organizacji odzysku i wolny rynek gospodarki odpadami. Rośnie liczba dobrze funkcjonujących systemów selektywnej zbiórki i samo zainteresowanie selektywną zbiórką odpadów u przedsiębiorców (mechanizm rynkowy) i u mieszkańców (mechanizm rynkowy i edukacyjny).
Niepokój przedsiębiorców wzbudził jednak zapis art. 34 ust. 1 projektu ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, z dnia 22 sierpnia 2007 r., zwiększający wysokość kapitału zakładowego organizacji odzysku SA z 1 miliona zł do co najmniej 3 milionów zł. Zdaniem organizacji odzysku zapis ten może wyeliminować z rynku mniejsze organizacje, a tym samym ograniczyć konkurencję i doprowadzić do podziału rynku pomiędzy kilka podmiotów, stwarzając jednocześnie warunki do monopolizacji rynku odzysku.
Proszę o udzielenie odpowiedzi na pytanie, jakie przesłanki legły u podstaw proponowanego zapisu art. 34 ust. 1 projektu ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.
Z poważaniem
Jadwiga Rotnicka
Oświadczenie złożone
przez senator Jadwigę Rotnicką
Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra spraw wewnętrznych i administracji Grzegorza Schetyny
Szanowny Panie Premierze!
Rząd RP pod kierownictwem premiera Donalda Tuska już na początku swojego istnienia zapowiedział dalszą reformę samorządu terytorialnego wraz z decentralizacją zadań państwa. Zostało to przyjęte z dużym zadowoleniem przez jednostki samorządu terytorialnego wszystkich szczebli.
Jedną z kluczowych i wymagających pilnego rozwiązania kwestii jest sprawa uregulowań prawnych dotyczących polskich metropolii. Ich funkcjonowanie w obecnym obszarze wydaje się być niewystarczające i nieodpowiadające społecznym oczekiwaniom, jeśli chodzi o rozwiązywanie między innymi takich kwestii, jak: układ komunikacji publicznej, zarządzanie drogami, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne, działania w edukacji.
Również wszystkie korporacje samorządowe zwróciły na to uwagę w swojej "Deklaracji w sprawie decentralizacji państwa" z 7 listopada 2007 r., postulując "wprowadzenie przepisów kształtujących ustrojowe zasady organizacji władz publicznych na obszarach metropolitalnych, z poszanowaniem autonomii gmin w sprawach lokalnych i z zagwarantowaniem możliwości dostosowania kształtu i finansowania organów ponadgminnych do potrzeb danej metropolii".
W związku z powyższym zwracam się z pytaniami, czy są prowadzone prace nad powstaniem ustawy metropolitalnej oraz jaki jest stosunek rządu do założeń do projektu ustawy metropolitarnej z dnia 4 lipca 2007 r., przyjętych przez Radę Ministrów na posiedzeniu w dniu 13 października 2007 r. Mając na uwadze złożoność materii takiej ustawy pytam również, czy został przyjęty harmonogram prac nad projektem ustawy i ewentualny termin jej przedłożenia.
Z poważaniem
Jadwiga Rotnicka